ဗုဒၶ ရဲ႕ မဂၤလာတရားေတာ္ - ၂

  မဂၤလာတရားေတာ္ - ၂

သားငယ္
ေလာကီ၊ ေလာကုတၱရာ ႏွစ္ျဖာႀကီးပြားခ်မ္းသာရေရး အတြက္ အသက္အပိုင္းအျခားအလုိက္္ တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္ ေဆာင္သြားရမယ့္မဂၤလာေတြကုိ ပိုင္းျခားျပခဲ့ၿပီးၿပီေနာ္။

ေလာကီအတြက္မဂၤလာအပါး(၃၀)၊ ေလာကုတၱရာ အတြက္(၈)ပါး၊ ေပါင္း(၃၈)ပါးရွိလို႔ (၃၈)ျဖာမဂၤလာ ေခၚ ေၾကာင္းလဲ ေျပာခဲ့ၿပီ။

ပထမဆံုး ျမတ္စြာဘုရားေဟာတာက ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံေရး မဂၤလာ(၃)ပါးထဲက လူမိုက္နဲ႔ မေပါင္းသင္းဖို႔ပဲ။ လူမုိက္နဲ႔ဆက္ဆံေပါင္းသင္းမႈကုိ ေရွးဦးစြာေရွာင္လိုက္ရင္ ေနာက္ေနာင္မဂၤလာေတြ ျဖစ္ေပၚ ခြင့္ရွိိတာေၾကာင့္ ထိပ္ဆံုး ထားၿပီး ေဟာရတယ္။


ဦးဇင္း ရေ၀ႏြယ္ (အင္းမ)ေရးတဲ့ မဂၤလာအေတြးမ်ားလို စရရင္-
အေသ၀နာ ဗာလာနံ၊ ဧတံမဂၤလမုတၱမံ။
လူမုိက္ကုိမမွီ၀ဲ၊ မဆည္းကပ္ျခင္းသည္
ျမတ္ေသာမဂၤလာမည္။
လူမိုက္ဆိုလွ်င္ ေရွာင္ေသြလႊဲလို႔၊
မမွီ၀ဲနဲ႔ ကင္းေအာင္ေန။

အေမေတြးၾကည့္မိတယ္၊ သားသမီးျဖစ္လာၿပီဆုိေတာ့ ပထမဆံုးေပါင္းရတာက မိဘ၊ မိဘအရိပ္မွာ ခိုလႈံေနၾကရတယ္။ မိဘႏွစ္ပါးဆိုတာဟာ သားသမီးနဲ႔ ဘယ္လိုမွ ေရွာင္လြဲမရတဲ့ လက္ဦးဆရာသမားႀကီးေတြပါ။
ဒါျဖင့္ မိဘကုိယ္တုိင္ လူမုိက္မျဖစ္ဖို႔ အေရး ႀကီးျပန္တယ္၊ ဒီေတာ့ လူမိုက္ဆိိုတာ ဘယ္လိုဟာလဲ။

ဒီေမးခြန္းကုိေျဖဖုိ႔ သားငယ္မ်က္ေစ့ထဲမွာ အရက္မူးရမ္းေနသူတုိ႔၊ ခိုးဆိုး၊ လုယက္၊ တိုက္ခိုက္၊ သတ္ျဖတ္ေနသူတို႔ကုိ ျမင္ေယာင္ ေနမိမွာေနာ္။

လူမိုက္ဆုိတာ
မေကာင္းေသာအႀကံကုိ ႀကံျခင္း။
မေကာင္းေသာစကားကုိ ေျပာျခင္း။
မေကာင္းေသာအလုပ္ကို လုပ္ျခင္းတုိ႔တည္း။

`ဤလကၡဏာရွိသူကား အမ်ဳိးျမတ္သူျဖစ္ေစ၊ ပစၥည္း ႂကြယ္၀သူပင္ျဖစ္ေစ၊ ဆရာပင္ျဖစ္ေစ၊ မည္သူမဆို၊ ဗာလေခၚ လူမုိက္ပင္ျဖစ္သည္´ လုိ႔ ျမတ္စြာဘုရားေဟာေတာ္မူခ်က္ကုိ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား ဖြင့္ျပေရးသားထားတာေတြ အေမဖတ္ ခဲ့တယ္၊ မွတ္ခဲ့တယ္။

ကာယကံမႈ၊ ၀စီကံမႈ၊ မေနာကံမႈနဲ႔ မေကာင္းလုပ္၊ မေကာင္းေျပာ၊ မေကာင္းႀကံရင္ လူမုိက္ေပါ့။
ေတာင္ၿမိဳ႕၊ မဟာဂႏၶာ႐ုံဆရာေတာ္ အရွင္ဇနကာ ဘိ၀ံသေရးတဲ့ အေျချပဳမဂၤလသုတ္စာအုပ္မွာ `မည္သူ႔ကုိမွ်၊ မညာၾကႏွင့္၊ မိဘဆရာ၊ ျဖစ္ေစကာလည္း၊ သူဟာဗာလ၊ ပ႑ိတဟု၊ က်နခြဲလွစ္၊ ေတြ႕တုိင္းစစ္၊ စနစ္က်ေစကြယ့္´ ဟု အတိအလင္း ေရးသားထားခဲ့တယ္။

မိဘရဲ႕ ၀တၱရားထဲမွာလည္း `မေကာင္းတာ တားျမစ္၊ ေကာင္းတာညႊန္၊ အတတ္ပညာေတြ သင္ေပးရမယ္´ လို႔ပါတယ္။ ကေလးေတြ စကားေျပာတတ္ၿပီဆုိကတည္းက၊ တစ္ခ်ဳိ႕မိဘက `တာတာ´ လို႔ႏႈတ္ဆက္၊ လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ယွက္ေပးၿပီး `ဦးေတာ္´ ဦးခ်ေစတဲ့အမူအရာေကာင္းေတြ သင္ေပးၾကတယ္။

တစ္ခ်ဳိ႕မိဘက `လက္၀ါးျပ´ `လက္သီးဆုပ္ျပ´ တဲ့။ မေကာင္းတဲ့ အမူအရာေတြ သင္ေပးၾကတယ္၊ ကေလးကုိ ဆဲ တတ္ေအာင္ သင္ေပးၿပီး၊ ကေလးဆဲသံကုိအားေပး၊ အား ေျမာက္ျပဳတ့ဲ မိဘေတြလဲရွိၾကတယ္။
သိတတ္စအရြယ္ေရာက္ေတာ့လဲ ေလာကႀကီးတစ္ခြင္္ လံုးမွာရိွတဲ့ သိစရာ၊ တတ္စရာေတြကို သိေအာင္၊ တတ္ေအာင္ သင္ေပးခဲ့တာလဲ မိဘေတြဘဲေလ။ သားသမီးေလးေတြကို ခုိင္းလို႔ ရတဲ့အရြယ္မွာ မိခင္လုပ္သူက ေစ်း၀ယ္ခိုင္းရင္း လမ္းမွန္ညႊန္ဖုိ႔၊ ေစာင့္ၾကည့္အကဲခပ္ဖို႔ အမ်ားႀကီးလိုအပ္တယ္။

ကေလးဆိုတာ အခ်ီးက်ဴးခံခ်င္တယ္မို႔လား။ ေစ်း၀ယ္ ေတာ္တယ္၊ တတ္တယ္လို႔ အခ်ီးက်ဴးခံခ်င္တာနဲ႔ ေစ်းသည္မသိ ေအာင္ ခိုး၀ွက္ယူလာတတ္တယ္။ ဒါကို မိခင္က သတိမရွိရင္ မေကာင္းတဲ့ ခိုးယူတဲ့အက်င့္ စြဲသြားပါေလေရာ။ တစ္ခ်ဳိ႕မိဘက သိလ်က္နဲ႔လက္ခံတာ၊ အားေပးတာ၊ သင္ျပေပးတာ ရွိေသးတယ္။

ငယ္စဥ္က အေမ မဆံုးမခဲ့လို႔သာ သူခိုးျဖစ္ရတယ္လုိ႔ ခိုးမႈနဲ႔အက်ဥ္းက်ခံရဆဲ သားက အက်ဥ္းခန္း သံတုိင္ၾကားက မိခင္ရဲ႕နားကုိ ကုိက္ဆဲြခဲ့ေၾကာင္းလဲ သားငယ္သိခဲ့ၿပီးပါ။

ဒီေတာ့ မိဘက ဗာလမျဖစ္ဖုိ႔ အလြန္ကုိ အေရးႀကီး တာေပါ့။ မိဘသင္ၾကားတဲ့အေပၞ မူတည္ၿပီး သားသမီးေတြ စ႐ိုက္ကြဲျပားသြားၾကရတယ္။

တစ္ခ်ဳိ႕မိဘက ကုိယ့္သားသမီးရဲ႕အေျခအေနမွန္ကုိ လက္ခံၿပီး၊ ျပဳျပင္သင့္တာ ျပဳျပင္ေပးၾကတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕က အေကာင္းသာလက္ခံၿပီး၊ အဆုိးကုိလက္မခံဘူး။ နားေထာင္ ႏုိင္စြမ္းမရွိၾကဘူး။ သားသမီးကုိ လူမုိက္ျဖစ္ေစဖို႔ရာ အားေပး သလိုျဖစ္ေနတယ္။

ပညာသင္ၾကားေပးရာမွာ မိဘက သားသမီးအေပၚ ထားရွိတဲ့သေဘာထားက အသြင္ေျပာင္းလာတယ္။ အေမတုိ႔ ေက်ာင္းသားဘ၀တုန္းကေတာ့ မိဘေတြက ကိုယ့္သားသမီးကို တကယ့္ကုိ ႀကိဳးစားအားထုတ္ေအာင္၊ အတတ္ပညာရေအာင္၊ ဆရာေျပာတဲ့ သားသမီးရဲ႕အေျခအေနမွန္ကုိ နာခံၿပီး ျပဳျပင္ ခဲ့ၾကတယ္၊ ေစာင့္ၾကပ္ခဲ့ၾကတယ္၊ ေကာင္းရာကုိ ညႊန္ခဲ့ၾကတယ္။

အခုေခတ္မွာ မိဘက သားသမီးအေပၚထားရွိတဲ့ သေဘာထားက အတတ္ပညာရဖို႔ထက္ လက္မွတ္ရဖို႔၊ အမွတ္ မ်ားမ်ားရဖုိ႔ အဓိကျဖစ္ေနတယ္။ အမွတ္မ်ားမ်ားရဖို႔ ဘယ္လို လုပ္ရမလဲ။ ပိုက္ဆံကုန္ခံၿပီး နည္းလမ္းစံု သံုးၾကတယ္။

ေငြရွိရင္ အရာရာၿပီးေစတယ္။ တုိ႔မွာေငြရွိတယ္လုိ႔ မာန္ တက္ၿပီး သားသမီးကိုလဲ အယူအဆ အေတြးအျမင္ေတြ အမွား ဘက္ကုိေရာက္ေစေတာ့တယ္။ သားသမီးရဲ႕ စစ္မွန္တဲ့အစြမ္းကုိ ေပ်ာက္ကြယ္ေစၿပီး မိဘရဲ႕အစြမ္းအစေတြသာ ေဖၚထုတ္ သံုးေန ၾကေလရဲ႕။

ဘာသာစံုက်ဴရွင္ဆရာ၊ ဘာသာစံုဂိုက္ေတြနဲ႔ သားသမီး မ်ားမွာ ကုိယ္တုိင္ႀကိဳးစား အားထုတ္ခြင့္မရွိေတာ့ဘူး။ ေရသာခိုဖုိ႔၊ အပ်င္းထူဖို႔၊ မေတြးခ်င္ျဖစ္သြားၿပီ။ ဉာဏ္ထက္ျမက္ေစတဲ့ ဦးေႏွာက္အသံုးမခ်ေတာ့ၿပီ။ စာေမးပြဲမေျဖႏုိင္ဘူးလား။ ရတယ္။ မပူနဲ႔။ မိဘတာ၀န္ထား စသည့္ျဖင့္ေပါ့ေလ။

သားသမီးရဲ႕ဘ၀နစ္မြန္းဖို႔၊ ငတံုးျဖစ္ဖို႔၊ ေငြကုန္ခံေနတဲ့ သေဘာျဖစ္ေနတယ္။ `မိမိကုိယ္သာ အားထားရာ၊ ကံ၊ ဉာဏ္၊ ၀ီရိယအေပၚ အေျချပဳအားထုတ္ရမယ္´ ဆုိတဲ့ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ အလိုက်ေတြနဲ႔ ေသြဖီေနျခင္းကုိ မိဘေတြက ေရွ႕ေဆာင္လမ္းျပ လုပ္ေနၾကတယ္။

သားငယ္ေရ၊ စိတ္မေကာင္းစရာအျဖစ္ကေလး ၾကားရ၊ ျမင္ရတာကို ေျပာျပရအံုးမယ္။
တစ္ေန႔က၊ အိမ္နားမွာ စာေမးပြဲေျဖၿပီး ျပန္လာတဲ့ ေက်ာင္းသားေလးက `႐ိုက္ျပန္ၿပီ၊ လူၾကားထဲမွာလဲ က်ိန္ဆဲ လာတယ္၊ ေမ့လို႔ပါဆိုေန၊ ႏွိပ္စက္ၾကပါ´ နဲ႔ ငိုႀကီးခ်က္မနဲ႔ ႐ိုက္ေနတဲ့အေမ့ကုိ ေျပာေနတာေလ။

အမွတ္ျပည့္ရေအာင္ မေျဖႏုိင္ခဲ့တဲ့သားကုိ အေပါင္း အသင္း၊ ေက်ာင္းသားမ်ားၾကားမွာ ဆူဆဲခဲ့ၿပီး၊ အိမ္မွာလဲ ႐ိုက္ပံုရပါတယ္။ အမွတ္၀က္ေလာက္ကုိ မေရာ့ေစခ်င္ဘူးတဲ့၊ ျဖစ္ေနလိုက္ၾကတာေနာ္။

အေမျဖင့္ သနားလုိက္တာ။ ကိုယ္ခ်င္းစာမိတယ္။ အေမငယ္စဥ္ကလဲ ဒီကေလးလို ခံခဲ့ရဖူးတယ္။ အေမ့ရဲ႕ အဆိုအဆဲ၊ အ႐ိုက္အႏွက္ခံခဲ့ရတာ၊ အေပါင္းအသင္းၾကားမွာ ဆိုေတာ့ ရွက္လုိက္တာေလ။ လူ႔ျပည္မွာ အသက္ရွင္ခ်င္စိတ္ ကုိ မရွိဘူး။ ခ်က္ခ်င္းေပ်ာက္ကြယ္သြားခ်င္စိတ္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။

ဒီလုပ္ရပ္ေတြက မိဘေတြရဲ႕ မဟာအမွားႀကီးေတြပါ။ ဒီလိုမိဘေတြလည္း တစ္ပံုႀကီး သားငယ္ရဲ႕။ အမွန္ေတာ့ သား သမီးအေပၚ ေစတနာထားတာထက္၊ မိဘခ်င္းၿပိဳင္၊ အႏုိင္ရ ခ်င္တဲ့စိတ္က ပိုမ်ားေနၾကတာေလ။
မိဘေၾကာင့္ လူဆိုးျဖစ္၊ ေထာင္တန္းက်၊ မိဘက အတတ္ပညာ သင္မေပးခဲ့လို႔ ကုေဋရွစ္ဆယ္ သူေဌးသား ခြက္ လက္စြဲ ေတာင္းစားရတဲ့ဘ၀ ေရာက္ရတာေတြ ဟိုေရွးတုန္းက ရွိခဲ့သလို အခုေခတ္လဲရွိတယ္ သားငယ္ရဲ႕။

အေမ့ရဲ႕တပည့္ေလးတစ္ဦးေပါ့။ ဉာဏ္ရည္ျမင့္တယ္။ ႀကိဳးစားရင္ အတန္းထဲမွာ အေတာ္ဆံုးျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ပညာ သင္ယူလုိဟန္ရွိတာနဲ႔ အၿမဲဆံုးမမိတယ္။ နားေထာင္ၿပီး စာႀကိဳး စားတာေတြ႕ရလုိ႔ ၀မ္းသာေနမိတယ္။
မၾကာပါဘူး၊ ေက်ာင္းလစ္တာနဲ႔၊ ေက်ာင္းသားခ်င္း ရန္ ျဖစ္တာနဲ႔ ဒံုရင္းေရာက္သြားေရာ။

သူ႔အေပါင္းအသင္းေတြက မေကာင္းတဲ့အျပင္၊ မိဘေတြကပါ မဆံုးမၾကဘူး။ ေကာင္းရာမညႊန္ဘူး။ ရန္ျဖစ္ရင္ `ဦးေအာင္သာေဆာ္ခဲ့၊ မည့ံခဲ့နဲ႔´ လို႔ မွာၾကားတာ။ သူ႔ေျခရာကုိနင္းေစခ်င္တာတဲ့။ သူ႔အေဖက ေထာင္ထြက္လူမုိက္လို႔ ဂုဏ္တယူယူနဲ႔ေပါ့။

ဓါတ္ည့ံဆိုတာ ကူးစက္ျမန္ေလေတာ့ အေမ့တပည့္ လည္း မုိက္သြားၿပီေပါ့။ ၿမိဳ႕ဘုရားပြဲညမွာ သူငယ္ခ်င္းတစ္စု၊ မူးုယစ္ေသာက္စား၊ ေပ်ာ္ပါး၊ စကားမ်ားၾကၿပီး၊ တပူးတတြဲတြဲ၊ ခ်စ္လွခ်ည့္ရဲ႕ဆိုတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကို ဓါးနဲ႔ထုိးလိုက္တယ္။ ဓါးထုိး ခံရသူလဲ ေသ၊ သူလဲ ေထာင္တြင္း၀င္သြားရေရာ။

ေနာက္တစ္ဦး ရွိေသးတယ္။ အဲဒါက သားငယ္နဲ႔ အတန္းတူ ေက်ာင္းသားေလ။ အတန္းတူေပမယ့္ အသက္က ႀကီးတယ္။ တစ္တန္းလံုးအေပၚ ဗိုလ္က်အႏိုင္ယူခ်င္တဲ့ ေက်ာင္းသား။ သူ႔ရဲ႕အႏုိင္က်င့္မႈကုိ ဆရာက ဆံုးမတယ္။ ဆရာရဲ႕ ဆံုးမမႈကုိ မနာခံတဲ့အျပင္ ဆရာကုိျပန္႐ိုက္တယ္။ မိဘကပါ အားေပးအားေျမာက္ျပဳလို႔ အဲဒီေက်ာင္းသားကို ေက်ာင္းက ထုတ္လုိက္ရတယ္။ ပညာသင္ၾကားခြင့္မရဘူး။ အဲဒါကုိ မိဘကိုယ္တုိင္က မမႈေပါင္တဲ့ေလ။ ပညာမတတ္လဲ ထမင္းစားရ တာပါပဲလို႔ ဆိုတယ္။

မေကာင္းတဲ့လမ္းေၾကာင္းဆီသို႔ သားသမီးမ်ားကုိ ကိုယ္တိုင္ပို႔ေပးေနသူျဖစ္မွန္းလဲ မိဘမ်ားကုိယ္တုိင္ မသိဘူး ျဖစ္ေနၾကတယ္။

ဒါက တစ္ဘ၀အတြက္တင္ပါ။ ေနာင္ဘ၀သံသရာ အတြက္ ကိုးကြယ္ရာမမ်ားဖို႔၊ ရတနာ ျမတ္သံုးပါးသာလွ်င္ ကိုးကြယ္ရာအစစ္ျဖစ္ေၾကာင္း ညႊန္ျပဖို႔ မိဘမွာ တာ၀န္အရွိဆံုး လို႔ အေမယူဆတယ္။
အေျခခံအက်ဆံုးက အထက္တန္းစား ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ ျပဳစု၊ ပ်ဳိးေထာင္ေပးဖို႔ပါပဲ။ ကိုးကြယ္ရာမ်ားတဲ့ အေမြဆိုးေတြ သားသမီးေတြဆီ လက္ဆင့္ ကမ္းမေပးသင့္ဘူး။

အႏၲရာယ္ႀကီးလြန္းလို႔ပါကြယ္။ သာသနာ ေပ်ာက္ကြယ္ႏုိင္တဲ့အေရးကြဲ႕။ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ႀကီး အိႏၵိယ ေျမေပၚက ေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ရတာ ကိုးကြယ္ရာ မ်ားမႈေတြေၾကာင့္ ေပါ့။

ကိုးကြယ္ရာမ်ားတဲ့ မိစၥာဒိ႒ိအယူက အျပစ္အႀကီးဆံုးပဲ။ အပါယ္ငရဲကုိ က်ိန္းေသက်မွာ။ ကမာၻပ်က္ေတာင္မွ ငရဲက မလြတ္ဘူး။ တစ္ျခားမပ်က္တဲ့ ကမၻာက ငရဲေတြဆီ ေျပာင္းေရႊ႕ ခံရတယ္။

အမိရင္းကုိသတ္ျခင္း၊ အဘရင္းကုိသတ္ျခင္း၊ ရဟႏာ ကိုသတ္ျခင္း၊ ဘုရားရွင္အား ေသြးစိမ္းတည္ေအာင္ျပဳျခင္း၊ သံဃာေတာ္အား သင္းခြဲျခင္းဆိုတဲ့ သိပ္ကုိအျပစ္ႀကီးတဲ့ ပၪၥာ နႏၱရိယကံကို က်ဴးလြန္တာေတာင္မွ ဒီကမၻာတည္သည္အထိပဲ ငရဲခံရတယ္။ ကမၻာပ်က္ရင္ ငရဲကလြတ္တယ္။

ကဲ သားငယ္ေရ၊ ကုိးကြယ္မႈမွားတာ မ်ားတာက အျပစ္ အႀကီးဆံုးခံရမယ့္ သာသနာေပ်ာက္ကြယ္ေစေရး လမ္းေၾကာင္း။ ဒီလမ္းေၾကာင္းဆီ မေရာက္ေအာင္ သားသမီးေတြကုိ မိဘေတြက တားရမယ္။

သမၼာဒိ႒ိလမ္းေၾကာင္းမွန္ကုိ ညႊန္ျပ ရမယ္။ ဒါက မိဘေတြရဲ႕ အႀကီးမားဆံုး တာ၀န္လို႔ အေမ ယူဆတယ္။
ဒါေၾကာင့္ မမွီ၀ဲ၊ မဆည္းကပ္ဘဲ ေနလို႔မရတ့ဲ၊ အနီး ကပ္ဆံုး အတူေနရတဲ့ မိဘက၊ လူမိုက္ မျဖစ္ဖို႔ အေရးႀကီး တယ္လို႔ အေမေတြးမိတာေပါ့ သားငယ္ရဲ႕။

မိဘရဲ႕ေကာင္းရာညႊန္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ ေကာင္းတာလုပ္၊ ေကာင္းတာေျပာ၊ ေကာင္းတာႀကံစည္၊ ေကာင္းေအာင္ ႀကိဳးစားသူ၊ မဂၤလာနဲ႔ျပည့္စံုသူျဖစ္ပါေစလုိ႔ အေမဆႏၵျပဳပါတယ္။

မဂၤလာအေပါင္းနဲ႔ ျပည့္စံုၾကပါေစ။

အေမ
http://www.pti31.com/