မဂၤလာတရားေတာ္ - ၃

  မဂၤလာတရားေတာ္ - ၃

သားငယ္

ကေလးဘ၀က ေအာ္ဟစ္ရြတ္ဆိုခဲ့ဖူးတာက-
`လူမိုက္ဆိုလွ်င္ ေရွာင္ေသြလႊဲလို႔
မမွီ၀ဲနဲ႔ ကင္းေအာင္ေန´။

အေမ ေတြးၾကည့္မိတယ္။ လူရယ္လို႔ျဖစ္လာရင္ ကင္း ေအာင္ေနလို႔မရတဲ့ လူတန္းစား၊ ႏွစ္ရပ္ကေတာ့၊ မိဘနဲ႔ ဆရာပါပဲ။ ပထမဆံုး ေတြ႕ဆံုရတာက မိဘ၊ ဒုတိယေတြ႕ဆံု ရတာက ဆရာ။

ဒါေၾကာင့္ `မိဘက လူမိုက္မျဖစ္ဖို႔အေရးႀကီး တယ္´ လို႔ အေမေရးခဲ့တာေပါ့။ အခုလည္း ဆရာက လူမိုက္ မျဖစ္ဖို႔ အေမ ေရးလိုက္တယ္ သားငယ္။


အသက္ (၄)ႏွစ္မွာ မူႀကိဳေက်ာင္း၊ (၅)ႏွစ္ျပည့္ေတာ့ စာသင္ေက်ာင္းကိုေရာက္ၾကရၿပီ။ ေက်ာင္းက ဆရာ-ဆရာမ ေတြနဲ႔ ေတြ႕ၾကရၿပီ။ ဆရာက ျပဳစုသူ၊ ဥယ်ာဥ္မွဴးဆိုေတာ့ ကေလးရဲ႕ ဘ၀ခရီးအတြက္ အလြန္ကုိ အေရးပါတဲ့သူေပါ့။

အေရးပါသူမို႔ မဂၤလာဆရာျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ ဆရာက စာေရးသားနည္း စနစ္မွန္ကန္ဖို႔၊ စာဖတ္တတ္ဖို႔၊ စည္းကမ္း တက်ရွိဖို႔၊ ေက်ာင္းသူ-ေက်ာင္းသားအခ်င္းအခ်င္း ေပါင္းသင္း တတ္ဖို႔၊ စာနာစိတ္ရွိတတ္ဖို႔၊ ေလာကေရးရာအျဖာျဖာ သြန္သင္ စရာေတြကုိ ေက်ာင္းသားအားလံုးအေပၚ တေျပးညီေမတၱာစိတ္ နဲ႔ညႊန္ျပဖို႔ လိုတယ္ေလ။

ဆရာက ညီမွ်မႈမရွိဘဲ မ်က္ႏွာလိုက္ရင္ ကေလးေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ခိုးလို႔ခုလုျဖစ္သြားေစတယ္ မဟုတ္လား။ ဒါေတြက မလိုလားစရာေတြပါ။

ေက်ာင္းေနစ ကေလးေတြနဲ႔ စေတြတဲ့ဆရာဟာ ပ်ဳိးပင္ ေလးေတြကုိ ဂ႐ုစိုက္ေစာင့္ေရွာက္ရသလို၊ တယုတယ ျပဳစု ရမွာပဲ၊ ပံုသြင္းမွန္ဖို႔လိုတယ္။ `ဆရာဟာလူမုိက္မျဖစ္ဖို႔ အေရးႀကီးသလို၊ ေမတၱာ၊ က႐ုဏာ၊ လက္ကိုင္ထားရသူ ေတြလည္း ျဖစ္ၾကရမယ္´။

စာသင္ခန္းထဲက ေက်ာင္းသားအားလံုးကုိ ေက်ာသား႟ ရင္သား၊ မခြဲမျခားရွိရမယ္ သားငယ္ရဲ႕။ အမွန္ကေတာ့ ဆရာ၊ ဆရာမကလည္း ကိုယ့္မွာရွိတဲ့ ဥစၥာဓနဂုဏ္ရွိန္၊ ေဆြမ်ဳိးဂုဏ္ရွိန္ ၊အေပါင္းအသင္းဂုဏ္ရွိန္၊ ရွိရွိသမွ် ဂုဏ္ရွိန္ေတြကို ခ၀ါခ်ၿပီး ကေလးေတြကို လမ္းမွန္ညႊန္သူ၊ အေမွာင္ပယ္ခြင္း အလင္း ေဆာင္သူ၊ မိမိကုိယ္ကုိ ဆရာပီသသူအျဖစ္ ခံယူဖို႔လိုတယ္။

ဆရာနဲ႔ေက်ာင္းသား စိတ္ထားျဖဴစင္စြာနဲ႔ တူယွဥ္ကာ လိုရာခရီးကုိ တာ၀န္ေက်ပြန္စြာ ေလွ်ာက္လွမ္းၾကရမယ္ေလ။ မဂၤလာဆရာနဲ႔ မဂၤလာတပည့္ေလးေတြေပါ့ကြယ္။
ေက်ာင္းေရာက္စ ကေလးဟာ ဆရာကို မေပါင္း သင္းလို႔ မရေတာ့ဘူး။ ေရွာင္လုိ႔လည္း မရဘူး။ တပည့္ဆိုတာ ဆရာညႊန္တဲ့အတုိင္း လုိက္မိၾကတာကိုး။

သားငယ္သိဖူးတဲ့ ဇာတ္လမ္းေတြကိုပဲ ထပ္ေျပာျပ ဦးမယ္။ လက္ညဳိးေတြျဖတ္တဲ့ အဂၤုလိမာလဟာ ဆိုးခ်င္လို႔ ဆိုးတာမဟုတ္ဘူး။ သူ႔ဆရာက `လူ႔လက္ညဳိးတစ္ေထာင္နဲ႔ ငါ့ကို ပူေဇာ္ရမယ္´ ေျပာလို႔ ဆရာကုိပူေဇာ္ခ်င္တာနဲ႔ လူဆိုးျဖစ္သြား ရတယ္။

အဇာတသတ္မင္းလည္း ဆရာေဒ၀ဒတ္ေၾကာင့္ ဖခင္ သတ္သူျဖစ္သြားရတယ္။

သူတုိ႔ဆရာေတြက ပညာတတ္လူမုိက္။ပညာတတ္တာနဲ႔ မိုက္တာဟာ တျခားစီ။ ဒါေၾကာင့္ `ဆရာဟာ လူမိုက္မျဖစ္ဖို႔ အေရးႀကီးတယ္´ လို႔ ေျပာရ တာေပါ့။

သားငယ္ေရ၊ အခုေခတ္ေရစီးေၾကာင္းအတုိင္း ဆရာ- ဆရာမမ်ားလည္း ေမ်ာပါရတယ္ဆိုိတာ အေမလက္ခံပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ေစတနာ၊ ေမတၱာကိုေတာ့ မေပ်ာက္ေစခ်င္ဘူး။ ရွိၿမဲ အတုိင္း၊ ထားၿမဲအတုိင္းထားၿပီး သင္ျပစရာရွိတာသင္ပါ။ ေတြးေခၚဆင္ျခင္တတ္ေအာင္ သင္ပါ။ စာစီစာကံုး ကိုယ္တုိင္ ေရးခိုင္းတာတုိ႔၊ သခ်ၤာကုိယ္တုိင္တြက္ေစတာတုိ႔ေပါ့။ ေက်ာင္းစာ ကလည္း ကိုယ္တုိင္မွတ္သား၊ ေလ့က်င့္ပါမွ ဥာဏ္ရည္ဖြံ႕ၿဖိဳး တာကြဲ႕။

အစာအာဟာရလိုပါပဲ။ ကုိယ္တုိင္စားမွ၊ အခ်ိန္မွန္မွန္ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္စြာ စားသံုးေပးမွ ခႏၶာကုိယ္အတြက္ အာဟာရျဖစ္ၿပီး အက်ဳိးျဖစ္ထြန္းသလိုေပါ့ကြယ္။

ဘုရားရွင္က `အတၱာဟိ အတၱေနာ နာေထာ၊ ေကာဟိ နာေထာ ပေရာသိယာ = မိမိသည္ပင္လွ်င္ မိမိအားကုိးရာ ေပတည္း။ အဘယ္သူသည္ မိမိအားကုိးရာျဖစ္ပါအ့ံ နည္း´ လို႔ ေဟာေတာ္မူထားပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္၊ ကုိယ့္ကုိယ္ကို အားကုိးတဲ့စိတ္ထား၊ ႐ိုးသား ႀကိဳးစားတဲ့ စိတ္ထားေလးေတြကုိ ဆရာေတြက သြင္းေပး ေစခ်င္တယ္။ ဒါက လမ္းေၾကာင္းမွန္ပဲ။ လမ္းေၾကာင္းမွန္ေပၚသုိ႔ ပို႔ေပးေစခ်င္တာပါကြယ္။

စာေမးပြဲပါမယ္ ထင္တာေလာက္သာ ေရြးသင္တာမ်ဳိး၊ ေက်ာင္းစစ္စာေမးပြဲဆိုရင္လည္း ကုိယ္ေမးမယ့္ စာပုဒ္ေလာက္ ကုိ ျပန္ကာလွန္ကာ စည္း၀ါးကုိက္ သင္ၾကားတာမ်ဳိး၊ တကယ္ တတ္ေျမာက္ေအာင္မသင္ဘဲ၊ စာေမးပြဲမွာ အမွတ္ရေအာင္ ဟန္ျပေကာင္းေအာင္ သင္ေနတာမ်ဳိး၊ မ်က္ႏွာႀကီးငယ္လိုက္ၿပီး စာေမးပြဲအေျဖလႊာ စစ္ေဆးတာမ်ဳိး ျပဳလုပ္ေနတဲ့ ဆရာဟာ မေကာင္းတာႀကံစည္သူ၊ မေကာင္းတာေျပာသူ၊ မေကာင္းတာ လုပ္သူ ျဖစ္ၿပီေပါ့။

တစ္ခ်ဳိ႕ဆရာ-ဆရာမမ်ား လုပ္ကိုင္ေလ့ရွိပံုကုိ ေရးျပ မယ္ေနာ္။ စာေမးပြဲနားနီးရင္ စာကိုသာ က်က္မွတ္ဖို႔ မတိုက္ တြန္းဘဲ ဟိုဂါထာ႟ ဒီဂါထာေတြ က်က္ေစတာတုိ႔၊ ဆယ္တန္း၀င္ ခြင့္ကဒ္၊ ေဘာပင္၊ ခဲတံ၊ စာေရးကိရိယာမ်ားကုိ ဆရာေတာ္ တစ္ပါးထံမွာ သိဒၶိတင္ေပးတာတုိ႔၊ ဘာသာစံုအတြက္ အေဆာင္ ယၾတာမ်ားလုပ္ေပးတာတုိ႔၊ သူရႆတီမယ္ေတာ္ကို ရွိခိုးေစတာ တုိ႔ ဒါေတြလုပ္ၾကတယ္၊ ဆရာ-ဆရာမေတြက ဦးေဆာင္ဦးရြက္ လုပ္ၾကတာ။ ဒါေတြဟာ ေက်ာင္းသားေတြကိုယ္တိုင္ ႀကိဳးစား အားထုတ္တဲ့စိတ္ဓါတ္ ေလ်ာ့ပါးေစတယ္။

ကိုးကြယ္ရာမ်ားၿပီး သရဏဂံုလည္း ညဳိးႏြမ္းေစတယ္။

အေမွာင္ခြင္း၍ အလင္းေဆာင္ရမယ့္သူမ်ားကိုယ္တုိင္ က ပညာရင္ႏို႔ေသာက္စုိ႔ဆဲ ငယ္ရြယ္သူမ်ားကုိ ေမွာင္တကာ့ အေမွာင္ဆံုး မိစၧာဒိ႒ိ လမ္းေၾကာင္းေပၚ တင္ပို႔ေပးေနၾကတယ္။

သားငယ္ေရ၊ မိစၧာဒိ႒ိ အယူက အျပစ္အႀကီးဆံုး၊ ေၾကာက္စရာအေကာင္းဆံုးကြဲ႕။ အျပစ္ႀကီးတဲ့ ပဥၥာနႏၱရိယကံကုိ က်ဴးလြန္တဲ့ အျပစ္ထက္ကို ႀကီးတယ္။ မိစၧာဒိ႒ိ အယူ႐ွိရင္ အပါယ္ငရဲကုိ က်ိန္းေသက်ရမွာ။ ကမၻာပ်က္ေတာင္မွ ငရဲကမလြတ္ေၾကာင္း၊ အျခားမပ်က္တဲ့ကမၻာက ငရဲေတြဆီ ေျပာင္းေရြ႕ခံရေၾကာင္း အရင္စာထဲမွာလည္း အေမေရးခဲ့ၿပီးၿပီ။

အနီးကပ္ဆံုး အတူေနရတာက မိဘဆိုေပမယ့္ ပညာ သင္ခ်ိန္ေရာက္တာနဲ႔ ဆရာက ေရွာင္လႊဲမရတဲ့ ေပါင္းသင္းရသူ ျဖစ္ၿပီေလ။ တျဖည္းျဖည္း အတန္းႀကီးလာေလ မိဘထက္ ဆရာ နဲ႔က ပုိၿပီးထိေတြ႕ရခ်ိန္ မ်ားေလေပါ့။

ဆရာဟာ ေက်ာင္းသားေလးေတြရဲ႕ ဘ၀ကုိ ဖန္တီးသူ၊ ဖန္တီးရွင္ပါပဲ၊ ပန္းပုဆရာပါ။ ေကာင္းရာသို႔လည္း ပို႔ႏုိင္သူ၊ ဆိုးရာသုိ႔လည္းပို႔ႏုိင္သူ၊ စြမ္းအားရွင္ေတြပါ။ ဒီစြမ္းအားရွင္ ေတြက လူမုိက္မျဖစ္ဖို႔ အေရးႀကီးတယ္လို႔ အေမေတြးမိ တာပါကြယ္။
သားငယ္လည္း ဆရာရဲ႕ ေကာင္းရာညႊန္တဲ့ လမ္း ေၾကာင္းေပၚမွာ ေကာင္းတာလုပ္၊ ေကာင္းတာေျပာ၊ ေကာင္း တာႀကံစည္၊ ေကာင္းေအာင္ႀကိဳးစားသူ ျဖစ္ပါေစလုိ႔ အေမဆႏၵ ျပဳပါတယ္။

မဂၤလာအေပါင္းနဲ႔ ျပည့္စံုပါေစ။

အေမ
http://www.pti31.com/