ပိတ္စအေကာင္းကို ပိုင္းၿဖတ္ၿပီးုျပန္လည္ခ်ဳပ္စပ္ျခင္းျဖင့္ သကၤန္းကို ျပဳလုပ္ရသည္ဟု ဆိုေသာ္လည္းၾကံဳသလို သင့္ေတာ္သလို ျဖတ္ေတာက္ခ်ဳပ္လုပ္ထားျခင္း မဟုတ္ပါ။ အခန္းမ်ား အစပ္မ်ားျဖင့္ စနစ္တက် ပုံစံတက် ျပဳလုပ္ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္.။ သကၤန္းတစ္ထည္ကိုေကာက္ၾကည့္လိုက္လွ်င္ မည္မွ်စနစ္ က်ေသာပုံစံ ျဖစ္ေၾကာင္းသိႏိုင္သည္။
သကၤန္းတစ္ထည္တြင္-
၁။ တလုပ္ေျမာင္းရွည္-ကုသိ၊၊
၂။ တလုပ္ေျမာင္းတို-အၯကုသိ။
၃။ အိမ္ဝန္းၾကီး-မဟာမ႑လ။
၄။ အိမ္ဝန္းငယ္-စူဠမ႑လ.။
၅။ အလယ္ေခါင္စပ္-ဝိဝဋၬ။
၆။ ေခါင္ရန္စပ္-အႏုဝိဝဋၬ။
၇။ လက္လိပ္စပ္(လက္နားစပ္)-ဗာဟႏၱ(ဝဲ/ယာ)။
၈။ လည္ပင္းထိရာ အနာပတ္-ဂီေဝယ်ာက။
၉။ သလုံးျမင္းေခါင္းထိရာ အနားပတ္-ဇေဃၤယ်။
အားျဖင့္ အဂၤါ ၉ ရပ္၊ အစပ္အလႊာ အခန္းအားျဖင့္ ငါးစပ္ငါးလႊာ ငါးခန္းရွိပါသည္။
အထက္ပါ သကၤန္းခ်ဳပ္လုပ္ပုံ ပံုစံကို ၿမတ္ဗုဒၶရွင္ေတာ္ ရာဇၿဂိဳဟ္ၿပည္မွသည္ ဒကၡိဏဂီရိအရပ္သို႕ ေဒသစာရီ ၾကြခ်ေတာ္မူစဥ္ လမ္းခရီးအၾကားမွာ ေတြၿမင္ရေသာ မဂဓလယ္ကြင္းမ်ားကို အရွင္အာနႏၵာအား ညႊန္ၿပကာ ခြင့္ၿပဳေတာ္မူခဲကၿခင္းၿဖစ္သည္။ သီးႏွံဖြံနည္းကို နည္းယူကာ သကၤန္းခ်ဳပ္လုပ္ေစေတာ္မခဲ႕ၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။
သကၤန္းတစ္ထည္ကို သာမန္ၾကည့္လွ်င္ အထက္ ေအာက္ ခြဲၿခားနိုင္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါ။ ဂီေ၀ယ်ကေခၚ လည္ပင္းထိရာ အနားပက္သည္ အထက္ၿဖစ္၍ ဇေဃၤယ်ကေခၚ သလံုးၿမင္းေခါင္းထိရာ အနားပတ္သည္ ေအာင္ၿဖစ္ပါသည္။
သကၤန္း၀တ္ရုံရာမွာ ဂီေ၀ယ်ာကကို အထက္ကထားၿပီး ဇေဃၤယ်ကကို ေအာက္ကထား၍ ၀တ္ရုံရပါသည္။ သကၤန္း၀တ္ပံု အထက္ေအာက္မွန္ သိလိုလွ်င္ ရဟန္းေတာ္၏ေနာက္ေက်ာဘက္ကိုၾကည့္ပါ။ လည္ပင္းအနားပတ္သည္ အေပၚကေနလွ်င္ ေနာက္ေက်ာတည့္တည့္မွာ မဟာမ႑လအိမ္၀န္းၾကီးႏွင့္ အကိုက္ၿဖစ္၍ ခ်ဳပ္ရုိးမ်ား မၿမင္ရပါ။
အကယ္၍ ေၿခသလံုးအနားပက္ကို ေအာက္ကထားရမည့္အစားအေပၚကထား၍ ၀တ္မိပါမူ ေနာက္ေက်ာဘက္သည္ စူဠမ႑လအိမ္၀န္းငယ္ႏွင့္ ၾကံဳကာခ်ဳပ္ရုိးမ်ားစြာ ၿမင္ေနရပါမည္။
ေဘးပတ္သည္ အနားပက္ေလးခုသည္ အနားပတ္သာၿဖစ္္၍ သကၤန္းသားတြင္ မပါ၀င္။ ထို႕ေၾကာင့္ ကပၸဗိႏၶဳထိုးရာမွာ သကၤန္းသား အနားပတ္၏အတြင္းက်က်မွာ ထိုးပါ။ အနားပတ္ေပၚတြင္ မထိုးရပါ။
ထို႔ၿပင္ ဗာဟႏ ၱေခၚလက္လိပ္စပ္မ်ားတြင္ ၾကိဳးငယ္ကေလးမ်ား တစ္ခုစီပါရွိသည္။ အထက္ပိုင္းရွိ လက္လိပ္စပ္ၾကိဳးမ်ားကို ခ်ည္ေႏွာင္ၿခင္းၿဖင့္ လက္လိပ္မေၿပေစရန္ ၿပဳလုပ္ေပးသည္။ ေအာက္ပိုင္းရွိ လက္လိပ္စပ္ၾကိဳးမ်ားကို ခ်ည္ေႏွာင္လိုက္လွ်င္ သကၤန္းက ေလဘယ္ေလာကတိုက္တိုက္လြင့္ပါ ကြာဟမသြားဘဲ ရင္ဘတ္မေပၚေစရန္ ၿပဳလုပ္ေပးထားၿခင္းၿဖစ္သည္။ လက္လိပ္ၾကိဳးငယ္မ်ားမွာ တပ္ဆင္ရန္ ကမၸတ္သီးမ်ားလည္းရွိ၏။ ကမၸတ္သီးၿဖင့္ ၾကိဳးငယ္မ်ားကို ခ်ည္ေႏွာင္ရသည္။
အနားပတ္သည္ သကၤန္းသားကို ခိုင္ၿမဲေစရန္ ထည့္သြင္းထားၿခင္းၿဖစ္၍ ပိတ္သားႏွစ္ထပ္ ၿပဳလုပ္ထားေၾကာင္းေတြ႔ရွိပါသည္။
၁။ တလုပ္ေျမာင္းရွည္-ကုသိ၊၊
၂။ တလုပ္ေျမာင္းတို-အၯကုသိ။
၃။ အိမ္ဝန္းၾကီး-မဟာမ႑လ။
၄။ အိမ္ဝန္းငယ္-စူဠမ႑လ.။
၅။ အလယ္ေခါင္စပ္-ဝိဝဋၬ။
၆။ ေခါင္ရန္စပ္-အႏုဝိဝဋၬ။
၇။ လက္လိပ္စပ္(လက္နားစပ္)-ဗာဟႏၱ(ဝဲ/ယာ)။
၈။ လည္ပင္းထိရာ အနာပတ္-ဂီေဝယ်ာက။
၉။ သလုံးျမင္းေခါင္းထိရာ အနားပတ္-ဇေဃၤယ်။
အားျဖင့္ အဂၤါ ၉ ရပ္၊ အစပ္အလႊာ အခန္းအားျဖင့္ ငါးစပ္ငါးလႊာ ငါးခန္းရွိပါသည္။
အထက္ပါ သကၤန္းခ်ဳပ္လုပ္ပုံ ပံုစံကို ၿမတ္ဗုဒၶရွင္ေတာ္ ရာဇၿဂိဳဟ္ၿပည္မွသည္ ဒကၡိဏဂီရိအရပ္သို႕ ေဒသစာရီ ၾကြခ်ေတာ္မူစဥ္ လမ္းခရီးအၾကားမွာ ေတြၿမင္ရေသာ မဂဓလယ္ကြင္းမ်ားကို အရွင္အာနႏၵာအား ညႊန္ၿပကာ ခြင့္ၿပဳေတာ္မူခဲကၿခင္းၿဖစ္သည္။ သီးႏွံဖြံနည္းကို နည္းယူကာ သကၤန္းခ်ဳပ္လုပ္ေစေတာ္မခဲ႕ၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။
သကၤန္းတစ္ထည္ကို သာမန္ၾကည့္လွ်င္ အထက္ ေအာက္ ခြဲၿခားနိုင္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါ။ ဂီေ၀ယ်ကေခၚ လည္ပင္းထိရာ အနားပက္သည္ အထက္ၿဖစ္၍ ဇေဃၤယ်ကေခၚ သလံုးၿမင္းေခါင္းထိရာ အနားပတ္သည္ ေအာင္ၿဖစ္ပါသည္။
သကၤန္း၀တ္ရုံရာမွာ ဂီေ၀ယ်ာကကို အထက္ကထားၿပီး ဇေဃၤယ်ကကို ေအာက္ကထား၍ ၀တ္ရုံရပါသည္။ သကၤန္း၀တ္ပံု အထက္ေအာက္မွန္ သိလိုလွ်င္ ရဟန္းေတာ္၏ေနာက္ေက်ာဘက္ကိုၾကည့္ပါ။ လည္ပင္းအနားပတ္သည္ အေပၚကေနလွ်င္ ေနာက္ေက်ာတည့္တည့္မွာ မဟာမ႑လအိမ္၀န္းၾကီးႏွင့္ အကိုက္ၿဖစ္၍ ခ်ဳပ္ရုိးမ်ား မၿမင္ရပါ။
အကယ္၍ ေၿခသလံုးအနားပက္ကို ေအာက္ကထားရမည့္အစားအေပၚကထား၍ ၀တ္မိပါမူ ေနာက္ေက်ာဘက္သည္ စူဠမ႑လအိမ္၀န္းငယ္ႏွင့္ ၾကံဳကာခ်ဳပ္ရုိးမ်ားစြာ ၿမင္ေနရပါမည္။
ေဘးပတ္သည္ အနားပက္ေလးခုသည္ အနားပတ္သာၿဖစ္္၍ သကၤန္းသားတြင္ မပါ၀င္။ ထို႕ေၾကာင့္ ကပၸဗိႏၶဳထိုးရာမွာ သကၤန္းသား အနားပတ္၏အတြင္းက်က်မွာ ထိုးပါ။ အနားပတ္ေပၚတြင္ မထိုးရပါ။
ထို႔ၿပင္ ဗာဟႏ ၱေခၚလက္လိပ္စပ္မ်ားတြင္ ၾကိဳးငယ္ကေလးမ်ား တစ္ခုစီပါရွိသည္။ အထက္ပိုင္းရွိ လက္လိပ္စပ္ၾကိဳးမ်ားကို ခ်ည္ေႏွာင္ၿခင္းၿဖင့္ လက္လိပ္မေၿပေစရန္ ၿပဳလုပ္ေပးသည္။ ေအာက္ပိုင္းရွိ လက္လိပ္စပ္ၾကိဳးမ်ားကို ခ်ည္ေႏွာင္လိုက္လွ်င္ သကၤန္းက ေလဘယ္ေလာကတိုက္တိုက္လြင့္ပါ ကြာဟမသြားဘဲ ရင္ဘတ္မေပၚေစရန္ ၿပဳလုပ္ေပးထားၿခင္းၿဖစ္သည္။ လက္လိပ္ၾကိဳးငယ္မ်ားမွာ တပ္ဆင္ရန္ ကမၸတ္သီးမ်ားလည္းရွိ၏။ ကမၸတ္သီးၿဖင့္ ၾကိဳးငယ္မ်ားကို ခ်ည္ေႏွာင္ရသည္။
အနားပတ္သည္ သကၤန္းသားကို ခိုင္ၿမဲေစရန္ ထည့္သြင္းထားၿခင္းၿဖစ္၍ ပိတ္သားႏွစ္ထပ္ ၿပဳလုပ္ထားေၾကာင္းေတြ႔ရွိပါသည္။
No comments:
Post a Comment