ပုဂံႏွင့္ေက်ာက္ဆည္။
ေက်ာက္ဆည္ႏွင့္ ပုဂံ။
မိုင္ ၁၂ဝ ကြာေဝးေသာ ေဒသႏွစ္ခု။
ထိုမွ်ေဝးကြာေသာ ေဒသႏွစ္ခုအား ေရေျမခ်င္းတစ္သား တည္းက်ေအာင္ ဆက္စပ္ေပးခိုင္ခဲ့သူက ပုဂံျပည့္ရွင္ ဘုရင္မင္းျမတ္ အေနာ္ရထာ။
အေနာ္ရထာသည္ ပုဂံႏွင့္ေက်ာက္ဆည္ကို သန္ျမင္စြာ စီးေတာ္ဆင္ႏွင့္ လြန္းထိုးလြန္းပ်ံ ခရီးရက္ဆက္ႏွင္၍ ေက်ာက္ ဆည္လြင္ျပင္အလုံး သာသနာ၊ ဘာသာ၊ စစ္မႈေရးရာအျဖာျဖာ ႏွင့္ လူမႈေရး၊ စိုက္ပ်ဳိးေရးတို႕ကို ေန႕မနား ညမနား ႀကိဳးပမ္းခဲ့သူ။
စမံု၊ စမာ၊ ေဇာ္ဂ်ီ၊ ပန္းေလာင္၊ ဒုတၴာဝတီျမစ္တို႕ျဖတ္ သန္းစီးဆင္းရာ ေက်ာက္ဆည္လြင္ျပင္တြင္ ပင္လယ္၊ ျပည္မနား၊ ျမစ္သာ၊ ရမုန္း၊ ျမင္းခံုတိုင္၊ ပနန္၊ တမုတ္၊ သင္ေတာင္း၊ မကၡရာ၊ တျပက္သာ၊ ခံလူး၊ အမည္မ်ားျဖင့္ ၁၁ ခ႐ိုင္၊ ခံၿမိဳ႕ျပ အခိုင္အခံ့ တည္ေဆာက္ကာ လယ္ပြဲမ်ား တည္ေထာင္ခဲ့သူ။
အေနာ္ရထာသည္ လယ္တြင္း ၁၁ ခံၿမိဳ႕မ်ား တည္ေဆာက္ၿပီး ပန္းေလာင္ျမစ္႐ိုးတစ္ေလွ်ာက္ရွိ ခံၿမိဳ႕ကိုးၿမိဳ႕ အနီးတြင္ ေရႊဂူကိုးဆူကုိလည္း တည္ထားသူ။
ထိုေရႊဂူ ကိုးဆူအနက္ထင္ရွားၾကေသာ-
ခံလူးေရႊဂူ(ေစာ္ရဲရြာ)
တမုတ္ေရႊဂူ (ေၾကာင္ပန္းကုန္းရြာ)
ပနန္ေရႊဂူ(ပနန္ရြာ) ျမင္းခံုတိုင္ေရႊဂူ(မရွက္ရြာ)တို႕ ျဖစ္ၾကသည္။
အေနာ္ရထာသည္ ပုဂံေျမႏွင့္ ေက်ာက္ဆည္လြင္ျပင္ကုိ ထိုကဲ့သို႕အဆက္မျပတ္ ဆက္စပ္ေပးႏုိင္ခဲ့သူျဖစ္သည္။
လယ္တြင္း ၁၁ ခ႐ိုင္တြင္ တမုတ္ၿမိဳ႕ေဟာင္းသည္ ပန္းေလာင္ျမစ္အေရွ႕ဘက္၊ ေၾကာင္ပန္းကုန္းရြာအနီးတြင္တည္ ရွိသည္။ အုတ္ၿမိဳ႕႐ိုးဖြဲ႕ ျမင္းခြာသဏၭာန္ၿမိဳ႕ကြက္ရာ ရွိသည္။ ၿမိဳ႕ကြက္ ၂၅ ဧက။ အေရွ႕ ၆၉.၁၅ ဒီဂရီ၊ ေျမာက္ ၂ဝ.၆၃၃ ဒီဂရီတြင္ တည္ရွိသည္။
တမုတ္ေရႊဂူႀကီးတည္ရွိရာမွာ မႏၲေလးတိုင္း ေဒသႀကီး၊ ေက်ာက္ဆည္ၿမိဳ႕အေနာက္ဘက္ ေျခာက္မိုင္ကြာ၊ တံတားဦး ကားလမ္းေဘး ေၾကာင္ပန္းကုန္း၊ ေညာင္ပင္ေဇာက္၊ ငယ္တိုး ေက်းရြာတို႕ အလယ္ဗဟို၊ တမုတ္ၿမိဳ႕ေဟာင္းကုန္းအတြင္း အေရွ႕ေတာင္ေထာင့္တြင္ ရွိသည္။
ထိုေရႊဂူႀကီးအား တမုတ္ၿမိဳ႕ေဟာင္းကို အစြဲျပဳ၍ တမုတ္ ေရႊဂူႀကီးဟု အစဥ္အလာေခၚခဲ့ၾကသည္။
တမုတ္ဟူသည္ အေခါင္အထြတ္၊ တမုတ္ဟူသည္ အေခါင္အထြတ္၊ အႀကီးအျမတ္ဟုအဓိပၸာယ္ရသည္။ ေရွးေရးကား တမုတ္၊ ေခတ္ေရးမွာ တမြတ္ျဖစ္သည္။
တမုတ္ေရႊဂူႀကီးအား ပုဂံေခတ္မွသည္ ပင္းယေခတ္အထိ ေခတ္အဆက္ဆက္ ျပဳျပင္မြမ္းမံ လႊမ္းငံု တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကသည္။
ယခု တူးေဖာ္ေတြ႕ရွိထားသည့္ တမုတ္ေရႊဂူ၏လက္ရာ အပိုင္းအျခားမ်ားအရ ပထမမူလ အေနာ္ရထာ ေကာင္းမႈေတာ္မွာ ပိျပားတစ္ထပ္ လိုဏ္ဂူေတာ္ပံုအျဖစ္ ေတြ႕ရသည္။ ၁၁ ရာစု ပိျပားမိုးေလ်ာ ဂူဘုရားျဖစ္ သည္။ အေနာ္ရထာသည္ တမုတ္ ေရႊဂူႀကီးႏွင့္အတူ အေနာက္ဘက္တြင္ လည္း သိမ္ေတာ္ႀကီးတစ္ခုတည္ ေဆာက္ခဲ့ေၾကာင္း သိမ္ေဟာင္းရာကုိ ေတြ႕ရသည္။
ေအဒီ ၁၂ ရာစုကုန္ခါနီး အခ်ိန္ခန္႕တြင္ အေနာ္ရထာမင္းေကာင္းမႈ ေတာ္တစ္ထပ္ဂူလိုဏ္ေပၚ၌ ဂူတစ္ဆင့္တက္၍ ႏွစ္ထပ္ဂူႀကီးအျဖစ္ ထပ္မံတည္လုပ္ၿပီးေနာက္ ဂူဘုရား ႏွစ္ဆင့္စလံုး အဂၤေတလက္ရာ အမြမ္း အေျပာက္အျခယ္အသမ်ားျဖင့္ ဂူေျပာက္ဘုရားအျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းခဲ့ပံုရသည္။ ထိုေကာင္းမႈရွင္မွာ နရပတိစည္သူမင္း ျဖစ္သည္ဟု သုေတသီတို႕က ယူဆၾကသည္။
ထိုသို႕ထပ္မံျပဳျပင္ၿပီးေနာက္၊ ႏွစ္ေပါင္း ၁၃ဝ ေက်ာ္ခန္႕ၾကာ၊ သကၠရာဇ္ ၆၈၄ ခုတြင္ ပင္းယဥစၥနာ ႀကီးသည္ မည္သည့္ရည္ရြယ္ခ်က္ ဆႏၵေၾကာင့္မသိ တမုတ္ဂူေတာ္ႀကီးႏွင့္ သိမ္ေတာ္တို႕အား ထပ္မံလႊမ္းငံုကာ ေရႊစည္းခံု ေစတီေတာ္ႀကီးအျဖစ္ တည္ထားလိုက္ေလသည္။ ထိုစဥ္မွစ၍ ပုဂံေခတ္ တမုတ္ေရႊဂူေတာ္ႀကီးမွာ အေမွာင္ခန္းထဲသို႕ ေရာက္ရွိ ေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ရေလသည္။
သခၤါရျဖစ္စဥ္ သေဘာအရ ပင္းယဥစၥနာမင္း ေကာင္းမႈေတာ္ ေရႊစည္းခံု ေစတီႀကီးမွာလည္း ၿပိဳပ်က္ခဲ့ရျပန္ေလၿပီ။ အုတ္ပံုအုတ္ကုန္းႀကီးအလား ရွိလာခဲ့ရာမွ ၿခံဳႏြယ္ပိတ္ေပါင္းမ်ား ေပါက္ေရာက္ ဝါးမ်ဳိကာ မ႐ႈမလွရွိေနေတာ့သည္။
၁၂၇၇ ခုႏွစ္တြင္ ေၾကာင္ပန္း ကုန္းရြာေန ဦးစံထြားသည္ ၿပိဳက်ေနသည့္ ေစတီႀကီးထိပ္ပိုင္းကို ေခ်ာေျပ စြာညႇိ၍ ဥာဏ္ေတာ္ ေပ ၂ဝ ခန္႕ရွိ ေစတီငယ္တစ္ဆူတည္ထားကိုးကြယ္ ခဲ့ရာ ေနာက္ဆံုးတူးေဖာ္မႈမစမီအခ်ိန္ ထိျဖစ္သည္။
မည္သည့္ ေစတနာဆႏၵျဖင့္ အေမွာင္ခန္းထဲ သြတ္သြင္းေရာက္ရွိ ခဲ့သည္ျဖစ္ပါေစ၊ အလွဴမွန္ကန္ေသာ မူရင္း ဥဒိႆမည္ တမုတ္ေရႊဂူႀကီးမွာ ျပန္လည္ပြင့္ေပၚခ်ိန္ တန္ေတာ့လည္း ပြင့္ေပၚခဲ့ရသည္သာ ျဖစ္သည္။ ပြင့္ေပၚခ်ိန္ တန္ေတာ့လည္း မူလေကာင္းမႈရွင္မ်ားႏွင့္ ကုသိုလ္ဆက္ ပ႒ာန္းဆက္ရွိေသာ သာသနာျပဳ ပုဂၢိဳလ္စစ္မွန္သည္ဟုဆိုရမည္။
၁၃၅၂ (၁၉၉၃) ခုႏွစ္၊ သံဃာ့ အဖြဲ႕အစည္းႏွင့္ေဒသခံ ဒကာ၊ ဒကာမတို႕၏ ပင့္ဖိတ္တာဝန္ေပးခ်က္အရ ငယ္တိုးရြာဇာတိ အရွင္စေႏၵာဘာသ ၾကြေရာက္သီတင္းသံုး ေနထိုင္ခြင့္ ရခဲ့သည္။ ထိုခ်ိန္မွစၿပီး ေရႊဂူႀကီးေက်ာင္းထိုင္ ဆရာေတာ္အျဖစ္ ဦးေဆာင္မႈျပဳ၍ အုတ္ကုန္းႀကီး ေအာက္ေျခပိုင္းကို စတူးေဖာ္ရွင္းလင္းၾကရာ ဂူမုခ္ခ်ဳိင့္ရာ ဦးစြာေပၚလာၿပီး အဂၤေတပန္း လက္ရာမ်ားႏွင့္ ေဆးေရးပန္းခ်ီအစ အနမ်ားေတြ႕ရွိၾကရသျဖင့္ မႏၲေလး ေရွးေဟာင္း သုေတသနဌာနခြဲ၊ ျမန္မာ ဗိသုကာပညာရွင္ ဦးဝင္းေမာင္ (ဝင္း ေမာင္၊ တမၸဝတီ)အား ဖိတ္ေခၚျပသခဲ့ ၾကသည္။
၁၃၅၂ မွ ၁၃၇၁ ထိ ေန႕စဥ္ ပ်မ္းမွ်လုပ္အားအလွဴရွင္ ၅ဝဝ ေက်ာ္၊ ဥပုသ္သီတင္းေန႕မ်ားတြင္ ၁၅ဝဝ ေက်ာ္ ရပ္ေဝးရပ္နီးေဒသစံုမွ လုပ္အား အလွဴရွင္မ်ား၊ ဌာနစံုမွဝန္ထမ္းမ်ား၊ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ား၊ ဆရာ ဆရာမမ်ားႏွင့္ တူးေဖာ္ရွင္းလင္းခဲ့ပါ သည္။
ယခုကဲ့သို႕ ပြင့္ထြန္းလာေသာ မူလတမုတ္ေရႊဂူႀကီးမွာ ကြန္းေတာင္ ထိပ္ပိုင္းအထြတ္ေစတီ၊ ေစတီရံထိပ္ ဖူးမ်ား၊ ေရွ႕ဘက္တိုက္မွ အဝင္မုခ္ တံကဲထိပ္ပိုင္းႏွင့္ က်န္အနည္းအက်ဥ္း ပ်က္စီးမႈမ်ားမွလြဲ၍ ၉၅ ရာႏႈန္းခန္႕ အေကာင္းပကတိရိွေနေပသည္။ မည္သို႕ပင္ဆိုေစ အေကာင္းဘက္မွ ၾကည့္ျမင္ေသာ္ ဂူေတာ္ႀကီး တစ္ခုလံုးအား ပ်က္စီးမႈ ေဘးဒဏ္အမ်ဳိးမ်ဳိးမွ ကင္းေစရန္ ပင္းယဥစၥာနာမင္းက ထိန္းသိမ္းေပးခဲ့သလို ျဖစ္ေနပါသည္။ တူးေဖာ္ေတြ႕ရွိခ်က္ အေထာက္အထားမ်ားအရ တမုတ္ဂူေတာ္ႀကီးကို ၿခံဳငံု၍ စည္းခံုေစတီအျဖစ္ မတည္လုပ္မီ အထက္ေအာက္ ဂူလိုဏ္မုခ္အတြင္း အုတ္မ်ားျဖင့္ အခိုင္အမာ အုတ္႐ိုးစီကာ ပိတ္ဆုိ႕ထားခဲ့ပံုကို ေတြ႕ရသည္။
ထိုအခ်က္မွာ အေပၚမွ လႊမ္းငံု၍ ေစတီႀကီး တည္ေဆာက္သည့္အခါ မူလမုခ္လိုဏ္မ်ား ၿပိဳက်ပ်က္စီးမည့္ ေဘးမွကင္းေဝရန္ ဦးစြာထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ေသာ သေဘာျဖစ္ပါသည္။ ထိုပိတ္ဆုိ႕ထားခဲ့ေသာ အုတ္႐ိုးမ်ားကို စနစ္တက်တူးေဖာ္လိုက္ ျခင္းအားျဖင့္ မူရင္းဂူလုိဏ္ ပကတိ ျပန္လည္ရရွိၿပီး ဂူအတြင္းရွိ႐ုပ္ပြား ဆင္းတုေတာ္ ႀကီးငယ္မ်ားပါမက်န္ ျပန္လည္ေပၚထြက္ လာခဲ့သည္။ အေနာက္ေတာင္ေထာင့္ ပတ္လမ္းေနရာတြင္ ပိတ္ဆို႕ထားေသာ အုတ္႐ိုးကိုမူ နမူနာ အျဖစ္ထားကာ မတူးေဖာ္ဘဲခ်န္လွပ္ ျပသထားပါသည္။ ဂူေတာ္ႀကီးအျပင္ အေနာက္ေတာင္ေထာင့္မွ ငံု၍တည္ ထားသည့္ စည္းခုံအုတ္႐ိုးအေဟာင္း ကိုလည္း မူရင္းအတိုင္း ထိန္းသိမ္းျပ ထားသည္မွာ ဆရာဦးဝင္းေမာင္၏ အုိင္ဒီယာမ်ားျဖစ္ပါသည္။
မိုး၊ ေန၊ ေလလံုၿခံဳမႈရွိပါက ေရွးလက္ရာမ်ား ပ်က္စီးမႈနည္းပါး၍ ႏွစ္ေပါင္းရာေထာင္ခ်ီ အေကာင္းပက တိတည္ႏိုင္ေၾကာင္း တမုတ္ေရႊဂူႀကီးက သက္ေသျပလိုက္ပါၿပီ။ ဂူေတာ္ႀကီး မြမ္းမံျပဳျပင္မႈမ်ား အစစ ေဆာင္ရြက္ထိန္းသိမ္း ၿပီးစီးပါက အမိုးအကာေအာက္မွ အပူေဇာ္ခံႏိုင္ရန္ စက္ဝိုင္းျခမ္းပံု သံမဏိေထာက္တိုင္ ေလးဘက္ႏွင့္ ဖန္ေပါင္းမိုးႀကီးေဆာက္ လုပ္သြားမည္ဟု သိရပါသည္။ ဤတြင္စက္ဝိုင္းျခမ္းပံု ဖန္ေပါင္းမိုးအစား ပင္းယေခတ္က လႊမ္းငံုဆက္လက္ တည္ထားခဲ့သည့္ ပင္းယေရႊစည္းခံု ေစတီပံုျပဳလုပ္ရန္ အႀကံျပဳလိုပါသည္။ သို႕မွသာ တည္ေဆာက္မႈျဖစ္စဥ္ သဘာဝက်လိမ့္မည္ ျဖစ္ပါသည္။
တမုတ္ေရႊဂူႀကီး ေစတီေတာ္မွာ မႏၲေလးတိုင္းေဒသႀကီး၊ ေက်ာက္ဆည္ၿမိဳ႕နယ္၊ ေၾကာင္ပန္းကုန္း၊ ေညာင္ပင္ေဇာက္၊ ငယ္တုိးေက်းရြာ မ်ားအနီး တမုတ္ၿမိဳ႕ေဟာင္း၊ ေက်ာက္ဆည္ၿမိဳ႕ အေနာက္ဘက္ ေျခာက္မိုင္ကြာ တံတားဦးကားလမ္းေဘး၌ တည္ရွိသည္။
ယခုအခါ ပြင့္ေပၚလာေသာ တမုတ္ေရႊဂူႀကီးေစတီေတာ္သို႕ ရပ္ေဝးရပ္နီးမွ ဘုရားဖူးမ်ားျဖင့္စည္ ကားလ်က္ရွိေနပါသည္။ လာေရာက္ ဖူးေျမာ္ၾကသူတိုင္း တမုတ္ေရႊဂူႀကီး၏ ထူးျခားလက္ရာေျမာက္စြာ ပြင့္ေပၚလာပံုကို အံ့ၾသၾကည္ညိဳမဆံုး ျဖစ္ေနၾကပါသည္။
တမုတ္ေရႊဂူႀကီး တည္ေဆာက္ မႈဗိသုကာလက္ရာမွာ ပုဂံေခတ္ ၁၂ ရာစု၊ ၁၃ ရာစု ႏွစ္ထပ္ဂူေစတီလတ္ တစ္ဆူဟု သာမန္အျမင္အားျဖင့္ထင္ ရေသာ္လည္း ေအာက္ထပ္ဂူႏွင့္ အေပၚထပ္ဂူတို႕၏ တည္ေဆာက္မႈ အခ်ဳိးစနစ္မ်ား မတူၾကသလို မုခ္ ေပါက္ေဖာက္လုပ္ပံုခ်င္းလည္း မတူညီေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။
ေအာက္ထပ္ဂူ မုခ္ေပါက္မ်ား ေဖာက္လုပ္ပံုမွာ ဂံုးဝိုင္းပံုမ်ားျဖစ္ၾက သည္။ အေပၚထပ္ဂူ မုခ္ေပါက္ ေဖာက္ပံုမွာ ဂံုးခြၽန္းပံုမ်ားျဖစ္သည္။ ထိုမတူညီေသာ အခ်က္ႏွစ္ခုမွာ ေအာက္ထပ္ဂူႏွင့္ အေပၚထပ္ဂူကို တစ္ေခတ္တည္း၊ တစ္ၿပိဳင္တည္း တည္ေဆာက္ျခင္းဟုတ္ေၾကာင္း ျပသေနေပသည္။
ႏွစ္ထပ္ဂူတစ္ခုလံုးကုိ ၿခံဳၾကည့္ေသာ္ ၁၂ ရာစုေခတ္ကုန္ခါနီး၊ ၁၃ ရာစုေခတ္ေျပာင္းကာလ လက္ရာ အျဖစ္ေတြ႕ျဖင္ရမည္ ျဖစ္သည္။ ယင္းအခ်က္မွာ ထိုေခတ္ႏွစ္ေခတ္ စပ္ကူး မတ္ကူး အခ်ိန္၌ ထပ္၍မြမ္းမံျပင္ ဆင္ခဲ့ၾကေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
ထို႕ေၾကာင့္ႏွစ္ထပ္ဂူဘုရား တစ္ဆူလံုးတြင္ မြမ္းမံမႈ၊ အေျခခံတည္ ေဆာက္မႈႏွင့္အေပၚယံ လက္ရာမ်ားမွာ တည္ေဆာက္သည့္ ေခတ္ကာလ၏ လက္ရာမ်ား လႊမ္းမိုးေနျခင္းျဖစ္သည္။ ေအာက္ဂူႏွင့္ အထက္ဂူမုခ္ ေပါက္မ်ားမွာ ထိုအခ်က္ကို ထင္ရွား ေစသည့္အေကာင္းဆုံးသက္ေသမ်ား ပင္ျဖစ္ၾကပါသည္။
တမုတ္ေရႊဂူႏွစ္ထပ္ ဘုရားႀကီး ၏မုခ္ပံုစံမ်ားအရ ေအာက္ဂူမုခ္မ်ားမွာ ပုထိုးသားမ်ား၊ နဂါး႐ံု၊ အပယ္ရတနာတို႕မွ ဂံုးဝိုင္းမုခ္ေပါက္မ်ားႏွင့္ တူညီသည္။ အထက္ဂူမုခ္ေပါက္မ်ားမွာ စူဠာမဏိ၊ ကန္ေတာ့ပလႅင္၊ ထီး လုိမင္းလိုတုိ႕မွ ဂံုးခြၽန္းမုခ္ေပါက္မ်ား ႏွင့္ တူညီေနပါသည္။
ထိုသို႕မုခ္ေပါက္လက္ရာ ႏွစ္မ်ဳိးကို ဘုရားတစ္ဆူတည္း ေတြ႕ရေသာ အခ်က္မ်ားကို ဆန္းစစ္ၾကည့္က ပထမတမုခ္ဂူဘုရား တည္ေဆာက္စဥ္က တစ္ထပ္ဂူဘုရားအျဖစ္ အေနာ္ရထာမင္းႀကီး စတင္တည္ေဆာက္ခဲ့ေၾကာင္း အေျဖရရွိေပသည္။ သို႕ျဖင့္ ပုဂံေခတ္ဦး ဂူဘုရား တည္ေဆာက္မႈဟန္ျဖစ္ေသာ ဂံုးဝိုင္းမုခ္စနစ္ကို အသံုးျပဳထားျခင္းျဖစ္သည္။
၁၁ ရာစုတြင္ တည္ေဆာက္ ေသာဘုရားမ်ားမွာ ေျမစိုက္ေစတီႏွင့္ တစ္ထပ္ဂူမိုးေလ်ာ၊ ကြန္းေတာင္ ေပါက္ ေစတီေပါက္ႏွစ္မ်ဳိးတည္ ေဆာက္ေလ့ရွိၾကပါသည္။ ၁၂ ရာစု၊ ၁၃ ရာစု ပုဂံတြင္ ႏွစ္ထပ္ဘုရားမ်ား၊ ကြန္းေတာင္ေပါက္မ်ားကိုသာတည္ ေဆာက္ၾကၿပီး ေစတီေပါက္ႏွစ္ထပ္ဂူ ဟူ၍ ပုဂံမွာမရွိသေလာက္ျဖစ္သည္။
ထိုအခ်က္မ်ားမွာ တမုတ္ေရႊဂူႏွင့္ ကိုက္ညီေနသည္။ တမုတ္ေရႊဂူသည္ ေအာက္ထပ္ဂူေဟာင္းေပၚတြင္ အေပၚထပ္ ဂူသစ္တစ္လံုးထပ္တည္ ထားကာ ႏွစ္ထပ္ဂူပံုစံ ဗိသုကာ လက္ရာေျပာင္းထားသည့္ သေဘာတို႕ ေတြ႕ရသည္။ ပထမတစ္ထပ္ ဂူဘုရား ၿပိဳပ်က္ခဲ့သျဖင့္ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ထပ္ ဂူဘုရားအျဖစ္ မြမ္းမံ ျပဳျပင္တည္ ထားခဲ့ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
တမုတ္ေရႊဂူႀကီး တူးေဖာ္ေတြ႕ ရွိခ်က္မ်ားအရ ႐ုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ မ်ားကိုလည္း ေခတ္သံုးေခတ္၊ သံုးဆင့္ငံု၍ ထုလုပ္မႈတို႕ကုိ ထူးဆန္းအံ့ ၾသဖြယ္ေတြ႕ရွိရပါသည္။ ပုဂံ၌ပင္ ထိုသို႕ဆင္းတု သံုးဆင့္ထပ္ငံု၍ ထုလုပ္ထားပံုမ်ဳိး မေတြ႕ရေသးပါ။ ႏွစ္ထပ္ဆင္းတု ထုလုပ္ထားပုံကို ပုဂံ၌ႏွစ္ေန ရာတြင္သာေတြ႕ရပါသည္။ မီးမေလာင္ ေက်ာင္းအေနာက္ဘက္ ကပ္လ်က္ရွိ ဂူဘုရားငယ္အတြင္းရွိ ႏွစ္ထပ္ဆင္းတုႏွင့္ ျမင္းကပါ ဂူေျပာက္ငယ္ဘုရား အေနာက္ဘက္ ဂူဘုရားအတြင္းမွ ႏွစ္ထပ္ဆင္းတု တစ္ဆူဟူ၍ ႏွစ္ဆူသာ ရွိပါသည္။
ပုဂံရွိ ႏွစ္ထပ္ဆင္းတုကို ငံု၍ျပဳ လုပ္ထားပံုမွာ အတြင္းမွ ဆင္းတုငယ္ကို အေပၚမွ ဆင္းတုႀကီးကငံုထား ျခင္းမ်ဳိးျဖစ္ပါသည္။ တမုတ္ေရႊဂူႀကီး တူးေဖာ္ရာမွေတြ႕ရွိေသာ ဆင္းတုသံုး ထပ္ငံုထုလုပ္ပံုမွာ ထူးျခားေနပါသည္။ ပလႅင္သံုးဆင့္၊ ဆင္းတုသံုးဆူကို ေအာက္မွ အထက္သို႕ တစ္ဆင့္ခ်င္း ငံု၍ထုလုပ္ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ေအာက္ဆံုးမွ ဆင္းတုေတာ္မွာ ေရွးအက်ဆံုး အေနာ္ရထာေခတ္ လက္ရာျဖစ္ႏိုင္ၿပီး အလယ္ရွိဆင္းတု သည္ ေစာလူးေခတ္လက္ရာျဖစ္ ဖြယ္ရွိကာ အေပၚဆံုးဆင္းတုမွာ က်န္စစ္သားေခတ္လက္ရာ ျဖစ္ေၾကာင္းေတြ႕ရပါသည္။ ထိုသံုးထပ္ ဆင္းတုေတာ္မ်ားကို တမုတ္ဂူ အေနာက္ေတာင္ဘက္ ပင္းယေခတ္ စည္းခံု အုတ္ပံုအပ်က္အားတူးေဖာ္ရာ ေျမေအာက္ကိုးေပခန္႕ ဂႏၶကုဋီတိုက္ ခန္းငယ္ႏွစ္ခုအတြင္းမွ ေတြ႕ရွိခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ထို႐ုပ္ပြားဆင္းတုမ်ားမွာ အေရွ႕ဘက္တုိက္ခန္း၊ အေနာက္ဘက္တုိက္ခန္း ေက်ာခ်င္းကပ္ အေနအထား ေတြ႕ရပါသည္။ ႏႈိင္းယွဥ္ ၾကည့္ရန္ ေအာက္ဆံုးဆင္းတုမွာ ပုဂံေရႊဆံေတာ္ ဘုရားရွိ အေနာ္ရထာ ေခတ္ေက်ာက္ဆင္းတုႀကီး။ အလယ္ဆင့္ ဆင္းတုမွာ ပုဂံသီရိပစၥယာ ေက်က္စကားဘုရားရွိ ေစာလူးေခတ္ ေက်ာက္ဆင္းတု။ အေပၚဆံုးအဆင့္ ဆင္းတုမွာ အာနႏၵဘုရားမွ က်န္စစ္သားေခတ္ ေက်ာက္ဆင္းတုဟူ၍ ေခတ္သံုးေခတ္ လက္ရာမ်ဳိးႏွင့္ တူညီေနပံုကို ေတြ႕ရပါသည္။ ထိုသို႕ ဆင္းတုသံုးဆင့္ ထုလုပ္ကိုးကြယ္မႈမွာ ႐ိုး႐ိုး ကိုးကြယ္မႈထက္ ကိန္းခန္းယၾတာ အစီအရင္ျဖင့္ ထုလုပ္ကိုးကြယ္ျခင္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ ဆရာေတာ္တစ္ပါးက မီးမေလာင္ေက်ာင္း အေနာက္ဘက္ရွိ ႏွစ္ထပ္ဆင္းတုႏွစ္ဆူအနက္ အတြင္းမွဆင္းတုငယ္မွာ ပန္းေပါင္းစံု ေဆးဘုရားျဖစ္ေၾကာင္း မိန္႕ဖူးပါသည္။ ပုဂံတြင္ ႏွစ္ထပ္ေစတီေပါင္း ၅ဝ ေက်ာ္ခန္႕ရွိသည္။ ဂူဘုရားကုိ ငံု၍တည္ေသာလက္ရာမွာ တမုတ္ေရႊ ဂူႀကီးတစ္ဆူသာေတြ႕ရပါသည္။
တမုတ္ဂူေအာက္ထပ္ ေလးမ်က္ႏွာတြင္ ၁၂ ရာစုေႏွာင္း႐ုပ္ပြား ဆင္းတုအုတ္အဂၤေတ လက္ရာေလး ဆူရွိပါသည္။ တုိက္အဝင္ မ်က္ႏွာဘက္ရွိ ပဓာနဆင္းတုႀကီးမွာ ၁ဝ ေပခန္႕ရွိၿပီး ေအာက္သို႕အနည္းငယ္ နိမ့္ဝင္ေနသျဖင့္ မ်က္ႏွာေတာ္သာ တူးေဖာ္၍ အပူေဇာ္ခံထားရွိပါသည္။
အေရွ႕မ်က္ႏွာရွိ ႐ုပ္ပြားဆင္းတုမွာ ဥာဏ္ေတာ္ သံုးေပခန္႕ရွိ ဘူမိဖႆမုျဒာ ဆင္းတုေတာ္ျဖစ္ၿပီး မ်က္ႏွာေတာ္ျပဳျပင္ထားကာ ကိုယ္လံုးေတာ္၌ မူလေဆးေရာင္မ်ား က်န္ရွိပုံကို ေတြ႕ရပါသည္။
ေတာင္မ်က္ႏွာရွိ ဆင္းတုေတာ္ သည္ အေနာက္သို႕ ဦးေခါင္းျပဳ၍ ပရိနိဗၺာန္စံဝင္ဟန္လက္ရာျဖစ္ပါ သည္။ မူရင္းလက္ရာက်န္ရွိ၍ ၁၂ ရာစုေခတ္လက္ရာျဖစ္မွန္း ေပၚလြင္ေနပါသည္။ ဦးေခါင္းထက္တြင္ ေက တုမာလာေခၚ ခေရသီးပံုပါရွိသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။ သံေဝဇနိယေလးဌာန မ်ားတြင္ ထုလုပ္ခဲ့ၿပီး အေနာက္ဘက္ဖြား၊ ေျမာက္ဘက္ပြင့္၊ အေရွ႕ဘက္ေဟာ၊ ေတာင္ဘက္စံဟူ၍ျဖစ္သည္။
အေနာက္ဘက္မ်က္ႏွာတြင္ ဘူမိဖႆမုျဒာဟန္ ငါးေပခန္႕႐ုပ္ပြား ဆင္းတုတစ္ဆူရွိၿပီး ထပ္ျပင္လက္ရာ ျဖစ္ေၾကာင္းေတြ႕ရပါသည္။ အေပၚထပ္ လိုဏ္ဂူအတြင္းမွာမူ ပိတ္ဆို႕ ေထာက္ကန္ထားေသာ အုတ္႐ိုးမ်ားကုိ မတူးေဖာ္ရေသးသျဖင့္ ႐ုပ္ပြား ဆင္းတုမ်ားကို ေလ့လာခြင့္မရခဲ့ပါ။ တမုတ္ေရႊ ဂူအာ႐ံုခံမုခ္အဝင္ ဝဲယာတြင္ အေပၚထပ္သို႕တက္ရန္ က်ဥ္းေျမာင္းသည့္ ေၾကာင္လိမ္ေလွကား တစ္စင္းစီရွိပါသည္။ အာ႐ံုခံမုခ္ အေရွ႕ဘက္ အေနာက္ဘက္တြင္ မုခ္ခ်ဳိင့္ငယ္တစ္ခုစီ ေဖာ္ထားၿပီး အတြင္း၌ ဆင္းတုေတာ္ တစ္ဆူစီထား ရွိပါသည္။ တိုက္မအတြင္း ေထာင့္ေလးဘက္ရွိ အခ်ဳိးနံရံမ်ားကုိ မုခ္ခ်ဳိင့္ငယ္မ်ား ေဖာက္ကာ တစ္မ်က္ႏွာလွ်င္ ဆင္းတုေတာ္ ေလးဆူစီ ထုလုပ္ထားရွိပါသည္။ အေနာက္ေတာင္ဘက္ပတ္လမ္း ပင္းယေခတ္က ပိတ္ဆုိ႕ထား သည့္အတိုင္း မတူးေဖာ္ရေသးသျဖင့္ အတြင္းမွ႐ုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ငယ္မ်ား ပိတ္မိေနဆဲကို ေလ့လာေတြ႕ခဲ့ရပါသည္။ အတြင္းနံရံမ်ား၌ ယခင္က ေဆးေရးပန္းခ်ီလက္ရာမ်ား ရွိခဲ့ေသာ္လည္း ယခု ပ်က္စီးခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုဆင္းတုအားလံုး ၁၃ ရာစုလက္ရာ မ်ားလႊမ္းမိုးလ်က္ရွိသည္။ တမုတ္ေရႊ ဂူႀကီးတြင္ ထူးျခား၍ အေပၚလြင္ဆံုး လႊမ္းမုိးေနေသာ လက္ရာမ်ားမွာ အဂၤေတပန္းေတာ့ လက္ရာမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ဂူေအာက္ေျခ ပတ္ပတ္လည္မွသည္ အထက္ကြန္းေတာင္အထိ ေနရာလပ္မခ်န္ ပန္းေတာ့ လက္ရာမ်ားျဖင့္ အျပည့္ေဖာ္က်ဴး ထားပါသည္မွာ အံ့ၾသဘနန္းျဖစ္ရပါသည္။
ပုဂံဘုရားမ်ားထက္ ထူးျခားမႈမွာ အေပၚတိုက္၊ ေအာက္တုိက္၊ အာ႐ံုခံတိုက္မ်ား၏ အျပင္နံရံအား လံုးပန္းေတာ့လက္ရာ အမြမ္းအေျပာက္မ်ား ပါရွိျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ပုဂံဘုရားမ်ား လုပ္႐ိုးလုပ္စဥ္မွာ တိုက္အျပင္ နံရံမ်ားေပၚတြင္ ေအာက္ေျခပတ္လည္ မွန္ကြက္မ်ားအေပၚမွ ၾကာေမွာက္ ၾကာလန္။ အထက္ပတ္လည္လည္ စိန္ေတာင္။ ေထာင့္တိုင္းပန္းမ်ား။ အထက္ပတ္လည္တြင္ ပန္းဆြဲဘီလူးတန္း။ အေပၚတြင္ ရြဲ၊ ၾကာလန္ စသည့္ျဖင့္လုပ္ေဆာင္ၿမဲျဖစ္သည္။ ျပတင္းမ်ားပါလွ်င္ မုခ္တံကဲပန္းမ်ား ေဖၚေလ့ရွိပါသည္။ တမုတ္ေရႊဂူတြင္ကား ထုိသို႕မဟုတ္ မာရဘင္ အမြမ္းအေျပာက္ အ႐ုပ္ပန္းလက္ရာ အျပည့္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ား ျဖစ္သည္။
တမုတ္ဂူဘုရားႀကီး၏ ပုဂံဘုရားမ်ားႏွင့္မတူ တစ္မူထူးဆန္း ေသာလက္ရာမ်ားမွာ အေပၚဂူေအာက္ ေျခပတ္လည္ရွိ မွန္ကူကြက္မ်ားတြင္ ဗုဒၶဝင္ခန္းမ်ားႏွင့္ ငါးရာ့ငါးဆယ္ နိပါတ္ဇာတ္ေတာ္မ်ားကို စဥ့္လက္ရာအစား အဂၤေတပန္းေတာ့လက္ရာ မ်ားျဖင့္ သ႐ုပ္ပံုေဖာ္ထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဇာတ္ေတာ္အမည္မ်ားကို လည္း အဂၤေတေပၚေရးထားပါသည္။
မည္သို႕ျဖစ္ေစ ေက်ာက္ဆည္ တမုတ္ေရႊဂူႀကီးမွာ ပုဂံဘုရားမ်ားႏွင့္ ေခတ္ၿပိဳင္လက္ရာျဖစ္ေသာ္လည္း မတူေသာအခ်က္မ်ားမွာ ႏွစ္ထပ္ဂူ ႀကီးတစ္ခုလံုး အဂၤေတပန္းလက္ရာမ်ား မူလအေျခအေနအတိုင္း ရွိေနေသးသျဖင့္ အေသးစိတ္ အႏုစိတ္ ေလ့လာႏိုင္ၿပီျဖစ္ပါသည္။ အဂၤေတ အမြမ္းအေျပာက္၊ ကႏုတ္အ႐ုပ္ပန္း လက္ရာမ်ားအေနျဖင့္ နတ္႐ုပ္၊ ကႏုတ္၊ ျခေသၤ့႐ုပ္၊ က်ား႐ုပ္၊ ငွက္႐ုပ္၊ ပန္းဆြဲဘီလူး၊ ဂဠဳန္႐ုပ္၊ နတ္႐ုပ္၊ လူ႐ုပ္၊ ဆင္စြယ္ ဝန္းယွက္ ငါးရာဇာတ္ကြက္၊ မကန္းကြက္၊ မကန္း႐ုပ္၊ ေျမြ႐ုပ္၊ နဂါး႐ုပ္မ်ား စုေဝးေတြ႕ဆံု သဘင္ခံေနသည့္အလား စံုလင္လွပေနသည္။ တိုင္ပန္း၊ ေထာင့္ျခေသၤ့ဖင္ႏွစ္ခြ သ႐ုပ္ေဖာ္ကြက္မွာ ပုဂံမဂၤလာေစတီအနီးရွိ ငါးမ်က္ႏွာဘုရားမွ ပန္းေတာ့လက္ရာ ႏွင့္တူညီသည္။ အာ႐ံုခံမုခ္အမိုးတိုက္မ ေပၚမွ႐ုပ္ပံုမ်ားႏွင့္ တူညီပါသည္။ ဖင္ႏွစ္ခြျခေသၤ့ ႐ုပ္လံုး႐ုပ္ၾကြမွာ အပယ္ရတနာ အာ႐ံုခံ အမိုးဝဲယာ အေရွ႕အဝင္ မုခ္တံကဲဝဲယာမွာ စုိင္ ေပါင္ေဘးမ်က္ႏွာရွိ နဂါးသံုးေကာင္ ဂဠဳန္သုတ္ဟန္ ႐ုပ္ၾကြလက္ရာ မ်ားမွာလည္း ပုဂံကုသိႏၷာ႐ံုဘုရားမွ အဂၤေတလက္ရာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ႏွင့္ တစ္ေထရာတည္း တူေနေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။
ထိုမုခ္တံကဲ၊ ဝဲယာစိုင္ေပါင္ မ်က္ႏွာရွိ မကန္းခံတြင္း ျခေသၤ့နင္း ႐ုပ္ပုံမွာ ပုဂံဘုရားမ်ား လုပ္ထံုးႏွင့္ ဆန္႕က်င္ျဖစ္ေနသည္။
အေနာ္ရထာ ဦးစြာတည္ထားေသာ တမုတ္ေရႊဂူႀကီးကို ေစာလူး၊ က်န္စစ္၊ နရပတိစည္သူႏွင့္ နားေတာင္းမ်ားမင္းတို႕ ဆက္ခံျပဳျပင္ မြမ္းမံခဲ့ၾကသည္။ ထုိ႕အတူ ပင္းယဥစၥနာ မင္းက ပုဂံသုံးေခတ္လက္ရာ တမုတ္ဂူအား သမိုင္းကြင္းဆက္ ျပတ္ေလာက္သည့္အထိ ေရႊစည္းခံုေစတီႀကီးျဖင့္ လႊမ္းငံုတည္ထားခဲ့သည္။ ထိုသို႕ စည္းခံုေစတီ တည္ရာ၌ တမုခ္ေရႊဂူ သာမက အေနာ္ရထာ သမုတ္ခဲ့ေသာ သိမ္ေတာ္ႀကီး၏ သံုးပံုတစ္ပံုကိုလည္း လႊမ္းငုံတည္ထားခဲ့ပါသည္။
တမုတ္ဂူႀကီးႏွင့္ သိမ္ရာကိုတူး ေဖာ္ရာမွ ဓာတ္ေတာ္ေမြေတာ္မ်ား၊ အုတ္ခြက္႐ုပ္ပြားေတာ္မ်ားႏွင့္ ခ႐ုဆံေတာ္၊ ေျမမီးဖုတ္ဆံေတာ္မ်ား၏ မွတ္တမ္းဓာတ္ပံုမ်ားကိုလည္း ျပတိုက္တြင္ ျပသထားသည္။
သကၠရာဇ္ ၇၁၈ ခုႏွစ္ထိုး ပင္းယဆင္ျဖဴရွင္သခင္ ေက်ာ္စြာ မင္းေက်ာက္စာတစ္ခ်ပ္ ေတြ႕ရွိ၍ စိုက္ထူျပသထားသည္။ ေက်ာက္စာ ပါမွတ္တမ္းအရ ေက်ာ္စြာမင္းသည္ ၇၁၃-၇၂၃ တြင္တမုတ္ေရႊဂူၿမိဳ႕သို႕ မိဖုရားႏွင့္အတူ ျပည္ႀကီးက်က္သေရ ေလွေတာ္ကုိစီး၍ ဘုရားဖူးၾကြေရာက္ လာရင္း ဘုရားဝတ္ေတာ္ေျမ ၁၉ ပယ္၊ အမႈလုပ္ ဘုရားကြၽန္ ေလး ေယာက္တို႕ကို လွဴဒါန္းခဲ့ေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။
ထိုသို႕ရာစုႏွစ္ ေလးႀကိမ္ေခတ္ အဆက္ဆက္ အလွဴရွင္တို႕၏ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလြဲမႈ တမုတ္ေရႊဂူႀကီးမွာ မတူးေဖာ္မီ အခ်ိန္ထိ ၿခဳံႏြယ္ပိတ္ေပါင္းမ်ား ဖံုးလႊမ္းထားသည့္ အုတ္ပံု အုတ္ကုန္းႀကီးေပၚ၌ ဥာဏ္ေတာ္ ေပ ၂ဝ ေက်ာ္ရွိ ေႏွာင္းေခတ္ေစတီငယ္ တစ္ဆူတည္ရွိခဲ့သည္။
ထိုအုတ္ကုန္းႀကီးေပၚရွိ ေစတီငယ္ကုိပင္ ရွင္ပင္ေရႊဂူႀကီးဘုရားဟူ၍ ေဒသခံမ်ား မွတ္ယူကိုးကြယ္ခဲ့ၾကေသာ္လည္း အတြင္း၌ အေနာ္ရထာမင္းႀကီး ေကာင္းမႈေတာ္ဂူႀကီး ကိုးလံုးအနက္မွ တမုတ္ေရႊဂူႀကီးျဖစ္ေၾကာင္း တူးေဖာ္ၾကည့္မွသိၾကရျခင္းျဖစ္သည္။
ယခုလုိ တူးေဖာ္ၿပီးခ်ိန္၌အေပၚ ဆံုးမွလႊမ္းငံုတည္ခဲ့ေသာေစတီေတာ္ ႀကီးမွာ ဖိနပ္ေတာ္အေတာင္ ၆ဝ၊ ဥာဏ္ေတာ္အျမင့္ အေတာင္ ၅ဝ ရွိေၾကာင္း တိုင္းတာေတြ႕ရွိရသည္။
တမုတ္ေရႊဂူႀကီး ႏွစ္ထပ္ဂူ ဘုရားမွာ အလ်ား ၅၉ ေပ၊ အနံ ၃၆ ေပခန္႕၊ အျမင့္ ဥာဏ္ေတာ္ ၄၅ ေပ ေက်ာ္ခန္႕ရွိေၾကာင္းသိရသည္။
က်န္ရွိေနသည့္ သိမ္နိမိတ္ရာကို ဆက္လက္တူးေဖာ္ေနဆဲရွိၿပီး သိမ္ တိုင္၊ ဆင္းတုသံုးဆူပါ ဘုရားခန္း ႏွင့္တိုက္မ၊ အေရွ႕အေဆာင္ ေလွကား ထစ္မ်ား အုတ္႐ိုးႀကီးငယ္အသြယ္ သြယ္မ်ားျဖင့္ ပံုေပၚလာၿပီျဖစ္သည္။
ဆရာဦးဝင္းေမာင္(ဝင္းေမာင္၊ တမၸဝတီ)ႏွင့္ တမုတ္ေက်ာင္းထိုင္ ဆရာေတာ္ အရွင္စေႏၵာဘာသတို႕၏ အတန္တန္ဖိတ္ေခၚခ်က္အရ ေက်ာက္ဆည္ၿမိဳ႕နယ္ရွိ တမုတ္ေရႊဂူ ႀကီးဘုရားသို႕ သုေတသနခရီး တစ္ေခါက္ ၂ဝ ဧၿပီတြင္ေရာက္ျဖစ္ခဲ့ သည္။ ေက်ာက္ဆည္ၿမိဳ႕ အေနာကဘက္ ေျခာက္မိုင္ကြာ တံတားဦး ကားလမ္းေဘးရွိ ေညာင္ပင္ေဇာက္ ေက်းရြာေရာက္သည္ႏွင့္ ေတာင္ဘက္ တစ္ဖာလံုခန္႕ကပင္ ေပၚေတာ္မူ တမုတ္ေရႊဂူႀကီးဘုရားကို လွမ္းေျမာ္ ဖူးျမင္ေနရၿပီ။
တူးေဖာ္စြန္႕ပစ္ထားသည့္ အုတ္က်ဳိးအုတ္ပဲ့မ်ားက ဘုရားအဝင္လမ္း ေဘးဝဲယာ၌ စုပံုေနသည္။
ေက်ာင္းဝိုင္းထဲေရာက္လွ်င္ ႏွစ္ထပ္ဂူေတာ္ႀကီးကို မထင္မွတ္ဘဲ အနီးကပ္ ဘြားခနဲ ေတြ႕လိုက္ရေသာခါ ခ်က္ခ်င္းပုဂံျပန္ေရာက္သြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။ ႏွစ္ထပ္ဂူ ဘုရားႀကီးမွာ ေျမာက္ဘက္မုခ္လွည့္ျဖစ္ၿပီး၊ ပုဂံမွ ထီးလိုမင္းလို ကန္ေတာ့ပလႅင္၊ တ႐ုတ္ေျပး၊ ဂူေတာ္သစ္၊ ေျမာက္ဂူနီ၊ နာဂဂူဘုရားမ်ားကဲ့သို႕ ႏွစ္ထပ္ဂူ ပံုစံတူ ျဖစ္ေန၍ ျဖစ္သည္။
ပိုမိုထူးျခားသည္မွာ ပုဂံရွိ ႏွစ္ထပ္ဂူ ဘုရားမ်ားတြင္ ေျမာက္ဘက္လွည့္ ဂူဘုရား မရွိျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ယခု တမုတ္ေရႊဂူႀကီး ဘုရားသည္ ေျမာက္ဘက္မ်က္ႏွာလွည့္အသြင္ ဖူးျမင္လိုက္ရ၍ ထူးျခားသည္ဟုဆိုရ ျခင္းျဖစ္သည္။
ဆရာဦးဝင္းေမာင္က ႀကိဳဆိုေနရာခ်ထားၿပီးေနာက္ ဆရာေတာ္ သီတင္းသံုးရာ ျပတိုက္ေက်ာင္းသို႕ သြားေရာက္၍ ဦးခ်ဂါရဝျပဳၾကသည္။ ဆရာ၏ မိတ္ဆက္ေပးမႈျဖင့္ ဆရာေတာ္က ေစ်းကြက္စာဖတ္သူမ်ား အတြက္ေဆာင္းပါးေရးရန္ စာရြက္စာတမ္းမ်ား၊ ဓာတ္ပံုမွတ္တမ္းမ်ား၊ ဆြဲပံုမ်ား တူးေဖာ္မႈဆိုင္ရာ ဗီစီဒီခ်ပ္တစ္ခု ထုတ္ေပးသည္။ တမုတ္ေရႊဂူသုေတ သနခရီးကား တစ္ညအိပ္ခရီးသာ ျဖစ္သည္။ ခရီးပန္းေသာ္လည္း မနားႏိုင္ ႏွစ္ထပ္ဂူဘုရားထိ ခ်က္ခ်င္းသြားေရာက္ ေလ့လာသုေတသန ျပဳျဖစ္သည္။ အေပၚထပ္သို႕ ခဲရာခဲဆစ္တက္ ေရာက္၍ အဂၤေတပန္းေတာ့ လက္ရာမ်ားႏွင့္ ငါးရာ့ငါးဆယ္ အဂၤေတဇာတ္ ႐ုပ္ပံုမ်ားကို ၾကည့္႐ႈၿပီး ဇာတ္စာအခ်ဳိ႕ ဖတ္ျဖစ္သည္။
ေအာက္ထပ္ျပန္ဆင္းၿပီး ဂူအတြင္းရွိ ႐ုပ္ပြားမ်ား ဆင္းတုေတာ္မ်ား ေလ့လာၿပီးေနာက္ တူးေဖာ္မႈ လုပ္ငန္းေဆာင္ရြက္ေနပံုကို ေလ့လာသည္။ ဆရာဦးဝင္းေမာင္သည္ တူးေဖာ္ေရး အလုပ္သမား သံုးေယာက္အား ညႊန္ၾကားလ်က္ရွိသည္။
တစ္ေနဝင္၍ ညစာစားၿပီး တစ္ညအိပ္စက္နားေနမည့္ အေဆာင္ေတာ္သို႕ေရာက္လွ်င္ စာရြက္စာတမ္းမ်ားႏွင့္ ဓာတ္ပံုမ်ားကုိ ထုတ္ၾကည့္ျဖစ္သည္။ မင္းျမတ္အေနာ္ရထာကို တူးေဖာ္ရွာေဖြျခင္း အမည္ရွိစာတမ္း တစ္ေစာင္ကို ေတြ႕ရသည္။ စာတမ္းရွင္မွာ ဦးဝင္းေမာင္(ဝင္းေမာင္ တမၸဝတီ)။ ဆရာႀကီး ဦးေမာင္ေမာင္တင္(မဟာဝိဇၨာ) ၉၃ႏွစ္ေျမာက္ ေမြးေန႕အထိမ္း အမွတ္(မႏၲေလး) ၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ ဘာလ ၂၅ ရက္တြင္ ဖတ္ၾကားေသာ စာတမ္းျဖစ္သည္။ ဆရာသည္ တမုတ္ၿမိဳ႕ေဟာင္းသို႕ ေရာက္ရွိကာ ပညာေစတနာ၊ ဝါသနာ လုပ္အား အလွဴရွင္အျဖစ္ ငါးလေက်ာ္မွ်တူး ေဖာ္မႈျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းမႈမ်ား လုပ္ငန္းကို တာဝန္ယူ ေဆာင္ရြက္ဆဲရွိေန သည္။
ရပ္ေဝးရပ္နီးမွ ဘုရားဖူးလာ ေရာက္သူမ်ား အစစအဆင္ေျပရန္ ႀကိဳဆိုရွင္းျပေဆာင္၊ ရွင္းလင္းေဆာင္၊ စားေသာက္ေဆာင္၊ ျပတိုက္၊ တူးေဖာ္မႈ၊ ထိန္းသိမ္းမႈ လုပ္ကြက္မ်ား စသည္ျဖင့္ စနစ္တက်ေတြ႕ရသည္။ သာသနာ့ အလံတိုင္မ်ား၊ ဆြဲပံု၊ ဓာတ္ပံု၊ ကြန္ပ်ဴတာ ဗီႏိုင္းပိုစတာမ်ားလည္း စိုက္ထူထားသည္။
အိပ္ရာမဝင္မီ ႏွစ္ထပ္ဂူေတာ္ ႀကီးေရွ႕တြင္ ဆရာဦးဝင္းေမာင္ႏွင့္ စကားေျပာဆုိ ေဆြးေႏြးျဖစ္သည္။ ည ၁၁ နာရီမွ အိပ္ရာဝင္ျဖစ္သည္။ မနက္ေစာေစာထၿပီး ဆရာေတာ္ရွိရာ ျပတိုက္ေက်ာင္းသုိ႕ဝင္၍ ဦးခ်ကန္ ေတာ့ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ဆရာဦးဝင္းေမာင္ ႏွင့္အဖြဲ႕ကုိႏႈတ္ဆက္ရန္ သိမ္ကြက္ တူးေဖာ္ေနရာသို႕ ေရာက္ခဲ့သည္။
ဆရာကား သူ႕အဖြဲ႕ႏွင့္ နံနက္ ၆းဝဝ နာရီကပင္ လုပ္ငန္းစေနၿပီ။ ဆရာ့ကို မတ္ရပ္ကပင္ လက္အုပ္ခ်ီ ဂါရဝျပဳ ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။ ဆရာသည္ တူရႊင္းတစ္ေခ်ာင္း ဆြဲယူလ်က္ တူးေဖာ္ကြက္ က်င္းထဲဆင္းသြားသည္။
''ေၾသာ္- မင္းျမတ္အေနာ္ရထာကို တူးေဖာ္ရွာေဖြေနဆဲပါလား'' ဟု ရင္တြင္းမွျမည္တမ္းရင္း ၾကည္ညိဳစိတ္ႏွင့္ သာဓုေခၚကာ လွည့္ျပန္ မိခဲ့ပါေတာ့သတည္း။
က်မ္းကိုး ။ ။ မင္းျမတ္ေနာ္ရထာကို တူးေဖာ္ ရွာေဖြျခင္း။
ဝင္းေမာင္(တမၸဝတီ)
No comments:
Post a Comment