ခေယာင္းလမ္းေတြ....
ဆူးခင္းလမ္း......မွာ၊ အေဖာ္မပါ
တစ္ေယာက္ထဲ..ကိုယ္၊ ေလွ်ာက္ေနရင္းနဲ႕
ေသာကေတြကို ၊ ရင္မွာပိုက္လို႕
ေမာပန္းမႈေတြ၊ ရင္ဆိုင္ျဖတ္သန္း
ရည္မွန္းခ်က္ဆို၊ ဘာမွန္းမသိ
ႏွလံုးသားကို၊ လစ္လွ်ဴပစ္ကာ
ေလာကဘ၀၊ သံသရာထဲ
ဟိုေရာက္ဒီေရာက္၊ ေလႏွင္ရာသို႕
စိတ္၏ေစရာ၊ လိုက္ပါေရြ႕လွ်ား။
အမွတ္မထင္
ေတြ႕ဆံုမႈက၊ ေျပာင္းလဲသစ္လြင္
ငါ႕၀န္းက်င္မွာ၊ သူ႕ရဲ႕ပံုရိပ္
စဲြၿမဲစိတ္ထင္။
ေပွ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူး၊ ျမဴးတူးေနရင္း
သူ႔အသံေလးကို၊ စၾကားမိခိုက္
ဘ၀င္ခိုက္ေအာင္၊ ၾကည္ႏူးလွိဳက္ဖို
သူ႕မ်က္၀န္းကို။
ေငးေမာၾကည့္ခိုက္
ငါသိလိုက္ၿပီ၊ သူ႕ရဲ႕အၿပံဳးမွာ
က်ရွံဳးခဲ႔ၿပီ။
ပန္းတိုင္ဆိုတဲ႕
လွမ္းကိုင္စရာ၊ မွတ္တိုင္ေလးကို
သူမ်ားတို႕ထိ၊ ေမွ်ာ္ၾကည့္မွာကို
စိုးထိတ္လြန္းလို႕၊ အတၱႀကီးစြာ
ပိုင္ဆိုင္လိုစိတ္၊ အရင္းခံလို႕
ဖြင္႕ေျပာခဲ႕တယ္၊ ေကာင္မေလးရယ္
မင္းကိုခ်စ္တယ္..........................
အတိတ္ကိုေမ႕၊ အနာဂတ္ကိုေတြးၿပီး
ရွင္သန္ေနဆဲ၊ လက္ရွိဘ၀မွာ
မေတြေ၀ဘဲ၊ ရိုးရိုးေလးပဲ
မင္းကိုခ်စ္တယ္၊ ေကာင္မေလးရယ္။
သက္ဆံုးထိတိုင္၊ ေပွ်ာ္ၿပံဳးႏုိင္ဘို႕
မင္းရဲ႕ဘ၀၊ ဆႏၵေတြကို
ကိုယ္နဲ႕အတူ၊ လက္တဲြရင္ဆိုင္
ေျဖရွင္းရင္းနဲ႕၊ အရိပ္ပမာ
မင္းရဲ႕အနားမွာ၊ ေနခြင္႕ျပဳပါ
ခ်စ္သူရာ......................
ဒီထက္တိုးၿပီး၊ ေရွ႕ဆက္ရရင္
လက္တဲြေဖာ္အျဖစ္၊ ကိုယ္တစ္ေယာက္ကို
ႏွလံုးသားရဲ႕၊ စိတ္ရင္းေလးနဲ႕
လက္ခံေပးဘို႕.....................
၂၅ ႏွစ္ျပည္႕၊ ေငြရတုမွာ
ကဗ်ာမပီ၊ စာမစီပဲ
ခ်စ္ခြင္႔ပန္မယ္၊ ခ်စ္ရသူရယ္။
No comments:
Post a Comment